- Kategori
- Şiir
Düşüşüm
Düşüşüm
18.01.1984 başlangıcıdır
kör bir kuyuya düşüşümün
o gün bugündür düşüyorum
insanlar tanırım
düşerken karşılaştıklarım
onlar da düşüyorlar
hayatlarımız bir düşüşün
bir noktasında kesişen
doğrular.
bedenlerimiz değiyor
ruhlarımız yakın
kayıyorlar düşerken
yalnızdır düşüş
çoğu zaman yalnızım
bir çamura süründü
elbisem
bir çiviye takıldı
bir geçmiş zamandan beri
ayakkabım tekiş
üç tufan gördüm
iki deprem
bir ülke ve beş şehir
ler ki birinden epeyce düştüm
düşler de gördüm
gerçekler de
yağmurlar ve şimşekler
bir kar yağmadı
renginden mi dolayı?
denize bir kasırgayla açıldı gözlerim
rimbaud'un sarhoş gemi'siyim
düşmek var
ötesi hep karanlık
yaşarken hep düşmüş
gibiyim
düşerken hep
yokmuş gibiyim