Düşyazı

“Düş”tüm önceleri, sadece bir düş.
Her sabah düşazmasından kıvranan babamdan düşme bir düş.
(Ki, kendisi tanımadığı bir düşese aşıkmış kimseye söylemediği bir sırra göre.)
Bizim oranın en düşçü yoksuluymuş aynı zamanda.
Düşünde düşes görecek kadar düşçü bir yoksul.
Esmer, kavruk, çalışmaktan beli hafif kambur, elleri nasır.
Eh, öyle bir düşten de kalsa kalsa benim gibi bir iz kalır.
Bir düş melezi.

Sonra yürüdüm düşe kalka. Dizlerim toprağı kanattı; o da dizlerimi. Ki, kan kardeştirler bu yüzden.
O bana benzer, ben toprağıma.
O yağmur düşleri görür, ben düşümde o yağmuru getirecek rüzgârı.

Bir düş ahalisiydik, kanlı kelimeler işittik radyolarımızdan her akşam, her sabah.
Böyle böyle kırıldı düşlerimiz.

Merak bu ya, bir gün baktım kendi içime de az kalsın düşeyazdım.
Tövbe ettim düşünmeye, o yüzden belki insanlar içinde en az kendimi tanırım.

Yine de bir şakûl edindim yaşadıklarımdan
Alnıma dayayıp duruşumu düşey doğrultuda sınadım
(Ki, kötü konuşmasınlar ardımdan yatay alemlere göçtüğüm zaman)

Bir gün düşüp gideceğim düşlerin geldiği yere. Ne kalacak benden?
Bir gölge? Bir iz? Bir avaz? Bir izdüşümü? Bir resim, donmuş zamanlardan?

Her şey o kadar yalan, öylesine güzel, öylesine çirkin, o kadar karmaşık, öylesine anlamsız, o kadar uçucu, o kadar acı, o kadar esrarlı, öylesine saçma ki, bir düş olmalı bütün bunlar.

Üzümlerin sarardığı bir yaz günüdür.
Bir kör kuyunun başında duraklar, avcunda bulut taşıyan tez ayak bir rüzgâr.
Usulca açar ellerini, içimde ılık bir yağmur başlar.

Hep suda yürürken görürüm kendimi, bu defa suyun üstünde uyudum da düşümde fısıldadı kulağıma bir ihtiyar:
“Sen Ahmedin gördüğü bir düşsün, onu da düşleyen biri var.”

Düş içre bir âlemde kurduğum en güzel düştün
Düşe düşe düşelgeme sensizlik mi düşmeliydi yar?

......

Resim: " target="_blank">http://andreydubinin.deviantart.com/art/my-dreams-57556836>