Duvar ve Tanrı

Yüzde yüz hasarlı bir binadan kurtulmaya çalışıyorum, yüzde yüz, yüzde bin,yüzde binbeşyüz hasarlı bir yapıdan. Ellerim, bacaklarım, solungaçlarım,antenim takılıyor bir yerlere. Kımıldadıkça bir tuğla düşüyor sırtıma, sert kabuğumu çatlatıp giriveriyor geçmişe kilitlenen bir tutsak gibi.



Enkaz altındaki kaçıncı yüzyılım bilmiyorum, ağzım daha önce kurulmuş cümlelerin yaralarıyla dolu, su, su diye inliyor çorak benliğim; su hangikaynağın? Dışarıda hummalı bir çalışma var beni kurtarmak için kısık bir
ses hatta derinden bir nefes bile buldurabilir yerimi, geçmişin tekrar hortlamasından korkuyorum susuyorum.

Israrla arıyorlar, beni tarih sanıyorlar, yıkık dökük, delik deşik beni. Bir tarihin olsa olsa kırık bel kemiği, en iyi ihtimal bir mağara resmiyim. Bir balyoz iniyor yapı taşına bir atom mu parçalanıyor ön yargım mı anlayamıyorum, hissettiğim tek şey dökülen dişlerim, kışın ilk kar taneleri
gibi seyrek ve tek tek.

Kabuğum çatlıyor ben kelebek olacağım diye düşünüyordum eski bir binanın tavanına yapışmış örümcek kadar şansım yok, hayallerime tutunacak bir ağ öremiyorum. Beni kurtaracaklar yaklaşıyor, kurtarma sesleri mi savaş
naraları mı ayıramıyorum ne oluyor yeryüzümde.

Tabutlar geliyor, tabutlar gidiyor hepsi bir ağaçtı bunların, bir canlı; şimdi bir kapı girişi, nereye yol aldığını bilmeyen cesetlerimin kapıları. Hey uğursuz dilenci çekil penceremin önünden al şu paçavralarını da buradan
git hangi dünyadan geldiysen insanıma öğrettiğin toplayıcılık düşünceni al da git...

Ne depremmiş be! Bir kıta gibi çatladı göğsüm orta yerinden, bir medeniyetin tozu değil bu, cigaramın külü sağdan cehenneme estarabim, sola çıkmaz öldür.

Yüzde yüz hasarlı bir binadan kurtulmaya çalışıyorum, yüzde yüz, yüzde bin, yüzde binbeşyüz hasarlı bir yapıdan. Hepsi hepsi duvarda bir tuğla demişti, duvar yerle bir düşüncem yok.