- Kategori
- Öykü
Duy, Gör, Dur de
Galiba bulutların da ağlayası var bugün... Benim gibi, bizim gibi, çocukluğunu yaşayamamış Çocuk Bayramını doya doya kutlamak nasip olmamış, nasip olmayan çocuklar gibi.
Neşe içinde bayramlarını kutlayan çocuklar geçiyor önümden sıra sıra. Balonlar, bayraklar süslüyor masmavi gökyüzünü. Onların adına seviniyorum elbet fakat geriye dönüp baktığımda bir hançer saplanıyor yüreğime. Geriye dönüp baktığım, utanmasam beni hüngür hüngür ağlatacak olan çocukluğum. Geriye dönüp bakmama da gerek yok orada burada rastladığım çocuk işçiler, aynı kaderi paylaştığım ve günden güne çoğalan kalabalık... Düşüncelere dalıp giderken beynim, masmavi gökyüzü yerini gri bulutlara bırakıyor belli onlarında ağlayası gelmiş zor tutuyorlar kendilerini. Gözyaşlarını içine akıtmayı adet edinmiş bizlere "Yalnız değilsiniz" diyorlar belki. Vurdumduymaz, suya sabuna dokunmaz, sorumluluk duygusundan yoksun bazı insanoğluna inat "Beraber ağlarız" der gibi...
Hayat ne garip! Evet her birimize gülmüyor, kimimize kahkaha atmış. Kimimizi gülücüğünden mahrum bırakmış. Fakat bu gidişata dur diyen de yok. Duyan, gören şahit olan çok çünkü çocuk işçiler her yerde. Kimi başında simit tahtası ekmek parası uğruna tabana kuvvet koşturuyor, kimi tonlarca ağırlıktaki arabanın altında kelle koltukta ter döküyor, kimi meyve bahçelerinde ağaç tepesinde cambaz gibi sekiyor, diğeri anacığının öpmeye kıyamadığı küçücük elleriyle inşaat köşelerinde nasır tutmuş elleriyle çabalıyor, kimi boyundan büyük badana fırçası elinde uğraşıyor da uğraşıyor... Yaşam şartları en büyük etken. Yaşam şartları iyileştirilse belki bir nebze düzelecek te konunun özünde farklı nedenler de var elbette. Ama en önemlisi mücadele. Çocuk İşçiler için mücadele...
Ben anlamıyorum, kalıcı politikalar yerine niçin geçici projelerle vakit kaybediliyor? Çocuk işçi çalıştırmak suçsa neden caydırıcı cezalar verilmiyor ve denetimler neden yetersiz? Daha kalıcı çözümlere ihtiyaç var... Ve duyarsız bazı insanoğlunu da anlamıyorum. Hali vakti yerinde olup el birliğiyle çocuklarımızın elinden tutalım diye çığlıkları duyan yok. Varsa bile azınlıkta ne acı...Aracını bakıma götüren götürdüğü yerde çocuk işçiyi görüp işverene "Kardeşim bu yaşta çocuğu nasıl çalıştırıyorsun?" diye sorgulayan yok sorguluyorsa ne mutlu, ağzına sağlık. Yok yok devam edemeyeceğim yaşadığım, şahit olduğum, okuduğum, gözlemlediğim çocuk işçilerin acı haberleri geliyor gözümün önüne. Utanmasam koca adam çocuklar gibi ağlayacağım, şimdi bulutlar da eşlik etti edecek.
Umarım vaktini almadım sevgili okur, paylaştım, içimi döktüm, Çocuk Bayramı nı kutlayamayıp İşçi Bayramını kutlamak zorunda kalanlara yani bizlere ses olmak istedim. Duyarsan ne mutlu, duymazsan canın sağolsun. Ama sen yine de ne olur duy, gör, destek ol çocuk işçiye hayır de. Duyarlı ol farkındalık yarat bari, elinden bir şey gelmiyorsa... Farkındalık yarat ki küçük yürekler yalnız kalmasın...
SİBEL YILMAZ