Duyarsızlık...

Duyarsızlık!..

Uzanıp dokunmak kadar yakın olsamda bazen sana,

dokunamayıp mevsimini bekledim hep.


Sevgine muhtaç kalarak yaşadım ömrüne inat,

bir gün hislerimi hissedip anlamanı beklerken.


Bak çoktan unutulmaya yüz tutmuş bu sevda,

erimektedir yavaş yavaş.


Çocuksu bir sevinç içimi sarsada bazen,

seni görünce yaklaşamam,

çünkü olurya belki kendin beni anlarsın diye.


Beklerim ben ama;

Bak ne fırat artık eskisi kadar hür ve gür akacaktır,

nede dicle hep bu kadar asi kalacaktır;


Çünkü biz bozduk küresel savaşlarla ve kullandığımız kimyasal silahlarla dünyayı.


Yoksa küresel ısınma da yıkmazdı

ve bu kadar çabuk yok etmezdi evreni.


Eğer biz kirletmeseydik doğayı, dünyayı...


Şimdi kim suçlu?


Kimde aramak gerek vebali?


Hızla kuruyan sular ve kuruyan doğa,

alt üst olan yaşam.