Duyarsızlık son safhada...

Üniversitelerimizdeki duyarsızlık son safhaya ulaştı. Çocuklarımız gecesini gündüzüne katıp, sosyal faaliyetlerden uzak, tatil nedir bilmeden çalışarak iyi bir puanla güzel yurdumun en iyisi diye nitelendirdiğimiz üniversitelerine kayıt yaptırıyorlar. Bölümleri çok iyi. Gelecekleri çok parlak. Ancak umduklarını bulamıyorlar. Üniversitelerimizde ( istisnalar kuralı bozmaz ) bir boşvermişlik hüküm sürmekte.

Öğrencinin sıkıntı duyduğu konularda yardımcı olacak bir bölüm olsada , öğrenciye hiçbir şekilde yardım edilmiyor .Baştan savma sözlerle öğrenci avutuluyor.

En basit örneği, yaşadığım kentteki üniversitelerinden birinde okuyan yakınımın çocuğu, burs için gerekli olan, bir üst sınıfa geçtiğine dair belgeyi, günlerce geciktirip vermemelerinden dolayı burs alması olanaksızlaştı. Bu en basit bir örnek.

Vize ve finallerde aldıkları notlara itiraz etmekte çekiniyorler. Ettiklerinde ise tatmin edici bir yanıtla karşılaşmıyorlar. Can sıkıcı durumlar ortaya çıkıyor.

Yaz okuluna kalan bir öğrencinin sınav sonucuna itirazı, üç ile beş gün arasında sınırlı. Öğrenci zaten sınavdan sonra memleketine gitmiş .Sınav sonucunu internet vasıtasıyla öğrenmiş. Şimdi, o öğrenci uzak diyarlardan itiraz için gelemiyor bile.

En son örneğini , arkadaşımın çocuğunda yaşadık. Stajını erasmus yoluyla yurt dışında yapmak istiyor. Başvuruda bulunuyor. Not ortalamasına göre yurt dışında staj yapmaya hak kazanıyor. Ancak elinde hiç bir şey yok. Ne firma , ne çalışacağı fabrika, ne de kalacak yer. Bunları okulunun ayarlayacağını düşünen arkadaşımın çocuğu şaşırıyor. Ve bunları ayarlayan hocanın yanına gittiğinde, bizi ilgilendirmez siz bunların hepsini halletmek zorundasınız diyor.

Sözün kısası, üniversitelerimizde pırlanta gibi çocuklarımız, gün geçtikçe gözlerimizin önünde köreliyorlar. Ve bizler hiç bir şey yapamıyoruz....