Duygusal matematik

Bir ömür... Dünü hatıralar, yarını bilinmeyen. Doğumdan ölüme kadar süren yaşanmışlıklar. Artılar, eksiler, çarpmalar ve bölünmüşlükler. Birgün, 10, 20, 50 80 vs yıllar. Önce doğum günleri sonra ölüm yıldönümleriyle anılan insanlar... Aklıyla övünen ama çoğunlukla kalbinin, beyninin duygularının çözümünü tutturamayan insanoğlu. Artı ve eksilerin birgün kendine döneceğini düşünmek istemeyen ölümlüler. Keşke yaşamın bütün hesaplarında = eşitlemelerimize sevgi, saygı ve doğruları katabilsek!! Sağlamalarımız ne çok mutlu ederdi bizi kimbilir? Aslında hiçbirimiz insanlıkta % değiliz zaten. Ama kalbi kaplayan hırs, öfke, kin, bencillik + larının insana hep eksi olarak döneceğini bir hesap edebilsek. Yaşamda (gibi) olmakla (sahici) olmanın = liği yok.. Sahici olmak insanı hayal sukutları ve üzüntülerle eksiye götürür gibi olduğundan, (gibi) olmak daha kolayımıza gelir. Ama kısa bir ömrün sonunda sağlamalar önemli olan yine de.. İnsanoğlunun kendisi için sonu sıfır olan bir yaşamda, sevgiyle, kalp kırmadan yaşaması duygusal bir ütopyamı bilemiyorum.. BULAMADIM

Anılara bölün beni
Sonra bütünlerle çarpın.
Toplayın yarınlarımı
Eksileri hüzne yazın ...

Çarpsam bölsem faydası yok
Sağlamalar hep hatalı.
Gönül sayfamda yıllardır
Bulamadım doğruları...

SEVGİMLE

Cansın Erol