E-günlükte sade günlük...

Sabahtan beri bir telaş bir telaş, ediyor iki telaş. Bu pazartesi günleri böyle oluyor. Siparişler bir başlıyor, ne oturabiliyorum, ne de çay içebiliyorum. Neyse fırtına geçti ve şimdi iş yerindeyim. (14:30) Çayımıda aldım yanıma, başladım yazmaya...

Merhaba e-günlüğüm; Cumartesi günü senden ayrıldıktan sonra, ufak bir alışveriş yapıp eve gittim. (Bu hafta nedense yanlız değildim. Hatta üstüne üstlük kalabalık bile olduk...) Boss'un yemeğini verip gezmeye çıkardım ve soğuk havaya aldırmadan, bahçede yaz akşamları gibi masa kurdum. Mahallede görenler kesin "deli" diyorlardır. Bu soğuk hava da herifin dışarıda ne işi var acaba? Hatta iddiaya bile girenler vardır. "bak görürsün yarın akşam hava sıcaklığı 0 derece, çıkıp oturması mümkün değil" diye. Şimdiden söyleyeyim, hepsi iddiayı kaybedecek. -15'e kadar kimse iddiaya girmesin. Güzel kızım akşama kadar oturduğu yerde benim gelmemi ve onu çıkarmamı bekliyor. Daha sonra da yine bütün gece sesini çıkarmadan evi bekliyor. Sigorta istemez, maaş istemez, mesai saatlerinden şikayetçi olmaz, çalışma şartlarından dert yanmaz, sendika derdi yok, giyecek derdi yok, (doğuştan giyimli) sadakati hiç eksilmez, hatta bir kez olsun "üç yaşına geldim artık seks yapmam, doğurmam lazım" bile demedi... Hiç ona ihanet eder miyim? Asla... Kendime ihanet etmiş olurum...

Pazar günü, kalkıp kahvaltımı yaptım, önce Linda'yı, sonra Boss'u bahçeye çıkarıp koşturdum. Hava günlük güneşlikdi. Bende bu arada çay ve sigaramı içtim, biraz güneş aldım. Öğle saatlerinde arabamın haftalık yakıtını aldım ve yerine park ettikten sonra yürüyüşe çıktım. İstasyon büfe de biraz oturup çay içtikten sonra, cadde turu yaptım. Ne hatunlar ama!!!

Eve dönüp etrafta atılacak şeyler olup olmadığına baktım. Olmaz mı? Bir sürü atılacak şey çıkarıp attım. Böyle yapınca üzerimden yük kalkmış gibi oluyor. Bir şeyler attıkça hafifliyorum.

Yazarken yine işler hareketlendi yine telaş yaptım. Akşama doğru bir de kamyon geldi. İyice telaş oldum. Ay bu gün çok yoruldum. Belim falan filan ağrımaya başladı. Günün çoğu gitti azı kaldı. Akşam yine bahçeye kurulur ağrı kesicimi alırım, yarına hiç bir şeyim kalmaz... Ha sahi evde rakı da kalmadı, ben hemen gidip rakı alıp geleyim, sonra yazmaya devam ederim.

Papa hazretleri gelmişti pazar günü, yazmayı unuttum. Epey sohbet ettik. Bir ara "dinler arası dialog imkansız" dedi. Ben önce tam anlayamadım ve iletişimden bahsediyor sandım. "Evet" dedim. "İnsanlar arası dialog imkansız" İnsanlar artık dinle değil, teknoloji ve sözde bilimle uyutuluyor... Sonra bir daha tekrarladı "dinler arası dialog imkansız" dedi. Çok ayıpladım kendisini. İnsanlar aile içinde bile dialog kuramazken, bunu tutup "dinler arası" diye tanımlamak, kışkırtıcılığın, hatta global kışkırtıcılığın dik alası... Kısa kestim görüşmeyi ve rakı içmeye devam ettim. Söylediğine bak; nasıl da sinirlendim. "Dinsizler arası dialog çok iyi, biz bu din işini bırakalım" mı demek istiyor, yoksa "savaşalım ve güçlü olan din dünyada kalsın" mı demek istiyor anlamak zor... Zaten içki de içmiyor, hiç dialog kuramadık kendisi ile. Bir daha görüşmeyeceğim.
Adamın biri e=mc2 formülünü doğrulamış. Yahu doğru olduğu kesin. Doğrulanmaya ihtiyacı olan şeyleri doğrula sen. (çok sinirlendim. onun için ara nağme yaptım)

Hava kararmaya başladı, ben şimdi gidiyorum, Linda ile yemeğimizi yiyip geleceğim...

Evet değerli e-günlüğüm; yemek işini de hallettik. Artık vedalaşabiliriz diyeceğim ama aşağıda Linda hatırlattı, bu gün Öğretmenlerimizin günü imiş. Kutlamadan olmaz. Gerçek Öğretmenlerimizin Öğretmenler günü, inandıkları eğitim sistemi doğrultusunda kutlu olsun...

Kutlama faslını da yerine getirdikten sonra "Yarın yazışmak" üzere diyorum. Hoşçakal

Biliyor musun: Diyet yapmaya başlayan bayanların %36'sı, diyetlerini bir hafta geçmeden bozarlar mış...
Çirkin söz: "Dinler arası dialog imkansız" (Papa 16. Benediktus )
Güzel söz: "Öğretmenler, Cumhuriyet sizden düşünceleri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller ister..." M. K. Atatürk