- Kategori
- Şiir
Ebrehe bu sefer Kâbe'yi yıktı

Sevgilim dediğim kadın, bana:
'S..tir git!' dedi.
Suçum neydi mi?
Suçum, ona yoğun bir sevgi sunmaktı.
Suçum, ona şiirler yazmaktı.
Suçum, hatalarına hep hoşgörü göstermekti.
Suçum, onu her şeyiyle, yani ruhuyla bedeniyle, sevabıyla günahıyla sevmemdi.
Sevgilim dediğim kadın,
Allah'ı çok seven bir dindardı;
bense dinlere soğuk biriydim.
Sevgilim dediğim kadın,
bak, Yunus Emre ne diyor:
'İster bin kez namaz kıl,
İster bin kez hacca git,
Bir kez gönül kırdıysan,
Var git yollar doku'
Sevgilim dediğim kadın,
bana bir şey olmadı,
ama gönül Kâbe'm yıkıldı.
Bendeki Allah'ın evi yıkıldı,
yani gönül Kâbe'm.
Sevgilim dediğim kadın,
ilk tanıştığımızda:
'Bana beddua etmezsin değil mi?' demiştin.
'Hayır, etmem!' demiştim.
Şimdi de etmiyorum ve etmeyeceğim.
Ama o çok sevdiğin Allah,
yani gönüllerin sahibi olan Rab,
evinin yıkılmasına razı olur mu, onu da bilemem.
-Mustafa Yıldırım