Efsane grup Moğollar 40. yılında

En ön sıradaki kırmızı koltuğa serilmiş heyecanla bekliyorum. Ülkemizin en köklü müzik efsanesi sahne alacak birazdan. 40 yıllık bir efsane, film müziklerine imzasını atmış, Anadolu müziği ile rock müziğini kaynaştırarak Anadolu Rocku'nu oluşturan dev bir efsane. Dile kolay. Tam 40 yıl. Bekliyoruz. Tüm salon nefesini tutmuş bekliyor.

Ve işte Cahit Berkay, ardından Engin Yörükoğlu, Taner Öngür ve Serhat Ersöz'den oluşan dev grup Moğollar sahnede yerlerini alıyorlar. Müthiş bir alkış fırtınası esiyor Kadıköy Halk Eğitim salonunda. Dinmek bilmeyen bir fırtına. Ağrı Dağı Efsanesi ile yapıyorlar açılışı. Ardından Berkay Oyun Havası. Taner Öngür kırk yıla pek çok şeyleri sığdırdıklarını anlatıyor. Barış Manço ve Cem Karaca'yı bu iki büyük satançımızı anıyorlar. Moğolların yerine koyuyorum kendimi. Ne denli zor olmalı böyle yürek birlikteliği yaptıkları arkadaşlarının yokluğunu hissetmek, eski günleri anımsamak . O anda Barış Manço'nun Dağlar Dağlar diyerek seslenişi ve Cem Karaca'nın İşçisin Sen İşçi Kal diye ırmaklar gibi çağıldayan sesini duyuyorum gönül gözümden. Ah keşke onlar da bu salonda olabilselerdi.

Ne oldu biliyor musunuz? Gencecik bir delikanlı koşarak geldi. Salon alkıştan inliyordu. Cem Karaca'nın oğlu Emrah Karaca. Dinlerken kimi zaman Barış Manço'yu kimi zaman da Cem Karaca'yı anımsatan o berrak gür sesle ürperiyorum. Cem Karaca'nın bir oğlu olduğunu ve onun da gümbür gümbür şarkılar söylediğini bilmiyordum. Çok etkileyiciydi.

Bilmediğim ve farkedemediğim bir başka önemli noktayı da keşfettim bugece. Selviboylum Alyazmalım ardından Dila Hatun ve Devlerin Aşkı...İşte tam da Alageyik Destanı'nı dinlerken uçtuğumu, yükseldiğimi yüceldiğimi hissettim bu müzikle. Anadolu' nun sarp dağlarında, acımasız kayalıklarında esen burgaçlı rüzgarlarla doldu salon.

Moğollar 68 den bu yana tarihimizi yazmışlardı, sadece sözlerle değil müziğin ritmiyle, iniş çıkışlarıyla, kimi zaman günlük tarihi yazan vakayı nüvisler gibi kimi zaman da Anadolu'nun bağrından kopup gelen yaşanmışlıklara duyarlılıkları ile Anadolu tarihini müzikleriyle yazmışlardı.

Dünya tarihinden şahit olduklarını da almışlar repertuvarlarına. Iraklar; Amerikalar tarafından işgal edilirken işlenen insanlık suçlarını, rahat koltuklarda oturup bombardımanları seyretmenin tuhaf acizliğini protesto eden " Çölde Gökyüzü" adlı ezgileriyle yaşatıyorlar.

İşte bu öyle bir tarih ki asla silemezsiniz. Silinmez. Silinemez. Sanat yaşadıkça, müzik yaşadıkça, mızrap tutan eller yaşadıkça, ezgilerle, türkülerle, yüzyıllar ötesine iletilecek bir tarih.

Şimdi daha iyi anlıyorum müzik ders saatlerinin neden azaltılmaya hatta yok edilmeye çalışıldığını. Müzikle, sanatla tarih yazılıyor, ruhlar yüceliyor ve dinleyeni yüceltiyor. Tektipleşmiş, robota dönüştürülmüş insanların olduğu bir dünyayı hedefleyenlerin işine gelir mi böyle estetik kaygılar duyan, tarihi yazan ezgilerin öğrenilmesi, yaşatılması ve iletilmesi.

Moğollar daha 93'lü yıllarda sormuşlar "Ölüler altın takar mı?" diye.

Hele " Toprak Ana" adlı TEMA Vakfına hediye etme niyeti ile yaptıkları o muhteşem keyifle dinlenen parçandan TEMA'nın haberinin bile olmayışına, siz olsanız üzülmez miydiniz?

Çok güzel ve içerikli bir konser izledim ve müthiş bir tarih yolculuğuna çıktım sevgili Moğolların içilen yıllanmış kaliteli bir şarap kadar güzel ve her damlasıyla geçmiş yılların buruk toplumsal yaşanmışlıklarını belleklerimizde canlandıran o efsane müzikleriyle.

Kadıköy Halk Eğitim salonu alkıştan inledi bu akşam. 23 Nisan 'da İzmir ve 25 Nisan'da da Antalya Konyaaltı* inleyecek ezgileriyle Moğolların ve alkışlarla.

Çok yaşayın Moğollar...Çok teşekkür ederim bu güzel konser için. Kutlu olsun kırkıncı yılınız...




* http://www.mogollar.com/konserler.asp