Eğitim şehidi öğretmen: Rabia Sevilay Durukan

Haftada 15 saat çalışıyorlar!

3 ay tatil yapıyorlar!

Diğer memurlara haksızlık!

(Bilmeyen, ilk bakışta hangi memurlardan söz edildiğini anlamaz. Ama şunu anlar ve der ki: Demek ki, bir elleri yağda bir elleri balda. Öteki memurların hakkını yiyorlar.)

Az çalışıyorlar, çok para kazanıyorlar!

Derse geç kalıyorlar!

(Başkaları çok çalışır, az kazanırken... onlar... “Derse geç kaldıklarına” göre, bunların öğretmen oldukları belli oldu.)

*****

Öğretmenlere bakış, koyu harflerle dizili cümlelerdeki bakış olunca, “büyüklerin dediğini buyruk sayanlar” için atış, artık serbesttir.

Atabilir, vurabilirsiniz!

Sözle, olmadı “öldürücü alet”lerle...

“Öldürücü alet”in yol açtığı acı haber, İzmir Karabağlar Karabağlar Nazire Merzeci İlköğretim Okulu’ndan geldi.

“Derse geç kalıyorlar” suçlamasıyla da toplumun gözünde itibarsızlaştırılmak istenen öğretmen kesimden Fen Bilgi Öğretmeni Rabia Sevilay Durukan, derse geç kaldığı için “geç kağıdı” getirmesini istediği öğrencisi tarafından, sınıfta öğrencilerin gözü önünde bıçaklandı.

Gel de üzülme, düşünme!

Üzül, düşün!...

Ama cenaze töreni için İzmir’e giden, “demeç” veren Milli Eğitim Bakanı Ömer Dinçer gibi değil:

“Acımız büyük. Aslında neye üzüleceğimizi de bilmiyoruz. Bir tarafta öğretmenimizi kaybettik, öbür tarafta maalesef elini kana bulayan, hayatını kaybeden öğretmenimizin öğrencisi.”

Bakan Bey, ikilemde kalmış; “neye üzüleceğini” bilmiyor.

Bir yanda öldürülen öğretmen, öte yanda öğretmen öldüren öğrenci.

Bakan Bey, “Bir insanı öldüren bütün insanlığı öldürmüştür.'' diyen bir dinin, “Bir harf öğretenin 40 yıl kölesi olurum.” diyen kültürün mensupları olduğumuzu anımsatıyor.

Bakan Bey, öğretmenlere akıl veriyor, yol gösteriyor:

“... kendi değerlerimizi, toplumsal saygı anlayışımızı çocuklarımıza öğretmeliyiz. Bunu önleyecek en önemli silah, öğretmenlerimizin sevgiyle ve şefkatle çocuklarımızı yetiştirmesidir.”

Bu, ne demek ki?..

*****

Sınıfta, öğrencilerinin gözü önünde bıçaklanan öğretmen...

Rabia Sevilay Durukan, eğitim şehidi...

Duygularını, düşüncelerini “dizginlemeden” yazabilirsen yaz!

Yazamazsın!

En iyisi, “kelimelerin kifayetsiz olduğunu” söyleyen Orhan Veli Kanık gibi “anlatamıyorum” diyeyim:

Rabia Sevilay Durukan öğretmenim, ışıklar içinde yatasın!..

Öğretmenimiz eşine, çocuklarına, yakınlarına, arkadaşlarına... başsağlığı dilerim.

http://www.facebook.com/turgutcelik

https://twitter.com/#!/turgutcelik

turgutc@ttmail.com