Eğitimde durum

 Eğitimde  uçup duruyoruz… Her seçimden sonra yeni bir Milli Eğitim Bakanı geliyor: Yeni Eğitim Bakanı da kendisine verilen, tavsiye edilen buyruklar çerçevesinde elinden geleni yapmaya çalışıyor.

Ama  hükümetlerin genel kaygısı belli  : Eğitimi daha çok nasıl dinselleştiririz. İmam Hatip Okullarını nasıl ilkokullardan itibaren başlatırız.  Milletin tümünü nasıl, imam veya Hatip yapabiliriz…!

Yapın bakalım… Herkes imam ve hatip olsun; ondan sonra herkes herkese akşama kadar Cehennemin kötülüklerinden, Cennetin güzelliklerinden sözetsin dursun… Ama kimse çevrelerindeki cennetten haberdar olmasınlar. Üstelik bu cenneti cehenneme çevirmek için ellerinden geleni yapsınlar.

Şimdi  şu rakama bakın:

“2003-2004 yılında İmam Hatip liselerindeki öğrenci sayısı  ( 97 489 ) iken 2012/13 öğretim yılında  öğrenci sayısı (475 238)’e çıkarak %469 artmıştır.”

Beyler açıktır ki, insanları böyle oluk oluk İmam-Hatip’e  (üstelik şimdi orta okullar da artık imam hatip’lerin uzantıları oldu sayılırlar) aktarılan bu eğitim ortamlarında elbette derslerin çoğunluğu dini ağırlıklı olacaktır ve kuşkusuz bilim dersleri : Fizik, Kimya, Biyoloji… gibi derslerin program içindeki yeri azalacaktır.

Türkiye’de eğitimin genel durumu hakkında bir sürü laga luga yapılmakta, ne kadar geliştiği, ne kadar çok öğrencimiz olduğu filan … abartılarak  gazetelerde, TV.kanallarında ilan edilmektedir. Oysa Türkiye nitelik bakımından yıllardır yerinde saymaktadır. Üstelik bunun hic yutturulacak yanı da yoktur.

Dünyanın önde gelen ulusları arasında yapılan bilgi yarışmalarında Türkiye ne yazık ki yıllardır nal topluyor, En arkalarda yer alıyor.

Bu karşılaştırmaların biri de her üç yılda bir yapılan ve öğrencilerin bilgi seviyesini ölçen PİSA araştırmalarıdır.  Türkiye  her yapılan PİSA araştırmasında bilgi seviyeleri bakımdan en arkalarda yer aldığı için utanılacak bir durumdadır. Duruma bakın:

“Türkiye PISA 2012'de toplam 65 ülke arasında genel ortalamada 45. sırada. Türkiye, Matematik'te 44, Okuma - Anlama Becerilerinde 42., Fen Bilgisi'nde ise 43. sırada. Bu sıralama ise OECD ortalamasının çok altında. Türkiye PISA'da Yunanistan, Slovenya, İsrail ve Rusya gibi ülkelerin gerisinde.(cnnturk.com/3.12.13)

Hadi şimdi şu duruma bakın. Bir de yapılan, işlere eylemlere. Bu durumda Türkiye nasıl uluslararası yarışmalarda yer alabilir ki… Boşuna gayret. Aslında bilim, milim kimsenin de pek fazla umurunda değil… Övünülen şeyler: Nasıl daha çok ne kadar cami yaptırabiliriz? Daha büyük camileri nerelere yaptırabiliriz? Türkiye , orta çağlarda Arupa’nın yaşadığı durumları yaşamaktadır. İlim, bilim unutulmuştur. Milletin aklı fikri Cennete en kısa yoldan nasıl gidebiliriz. Buraya takılıp kalmışız. Bilmiyorlar ki, Cennetin yolu yine dünyayı kazanmaktan geçer. Burada ne gibi bir eser yapıyorsun ki, öteki dünyada baş köşeye kurulacaksın. Neyse bırakalım bu gevezelikleri. Her koyun kendi bacağından asılıyor.

Ama bırakmayalım. Durum şu…

“Türkiye’de bugün : “67.000 okul, 85.000 cami var…”

Camilerin sayısı maşallah giderek her yerde kat be kat, okul sayısını fersah fersah geçiyor (ama içindeki ümmet sayısı ne kadar?)

Keşke , camilerde de ibadet Türkçe yapılsa, camiler de aynı zaman da birer eğitim merkezi olsa; tarih, coğrafya, fizik, kimya, biyoloji öğretilse … fena mı olur? Şimdi bu laflarıma bazıları çok bozulurlar. Kıyamet alametleri sayarlar. Onun için de camiler boştur… Okullar da ağzına kadar tıklım tıklım doludur!

Peki bu koşullarda , insanlarımız nasıl iyi bir eğitim alacaklar; nasıl dünyayı ve evreni öğrenecekler ?

Peki, “Nitelikli Eğitim” deyince ne anlıyoruz?

Türkiye , 60 ülke arasında eğitim açısından 45. sırada . Utanalım.