Eğitimde Yanılsamalar Üzerine

            Eğitim önceden tanımlanmış hedefleri olan, belirli kurallar ve prensipler çerçevesinde kişiyi, bireyi topluma ve toplumsal, evrensel hayata hazırlama çalışmasıdır.

           “Dünyada her ulus toplumunu bir basamak daha yukarıya taşımak niyetindedir. Yani daha fazla yiyecek, daha sağlıklı koşullar ve daha güzel şartlar hazırlamak ve bireylerinin barış içerisinde yaşamasını sağlamayı hedefler.”

             Normalde böyle olması gerekir. Ancak tüm dünyada ulus devlet, şirket çatışması bu denli alenen oynanırken, hemen hemen dünyanın hiçbir yerinde ulusal akıldan söz edilemez. Böyle davranmaya yeltenen devletleri (halkını tamamen ulusal çıkarlarına yönelik eğitmeyi düşünen ve bu uğurda katı kurallar uygulayan ülkeleri) ellerindeki ekonomi araçlarıyla anında süpürecek tüm araçlar şirketin tasarrufunda olduğundan kanaatimce ulusal üst akıldan söz etmek mümkün değildir.

                Dünya sert dönüşümler yaşadı ve bizler bu durumu anlamaktan (büyük resmi kastediyorum) gerçekten çaresiziz. Eğitim konusu da özellikle büyük resmin tamamlayıcılarından birisi olarak hemen her ülkede en sorunlu alanlardan en önemlisi denirse pek abartı sayılmaz.

                Özellikle dünyada en gelişmiş ülkelerde eğitim çalışanlarının intihar oranlarının yüksekliği konusunda bilgi sahibi olduğunuzda dünyada da öyle işlerin sanıldığı gibi güzel gitmediği anlaşılabilir.

                Amerika dahil birçok ergenin ciddi oranda okullara devamsızlığının arttığı ve resmi eğitim konularında ise ciddi anlamda muhalefet olduğu, resmi eğitim Amerikalıların ihtiyaçlarına cevap vermediği ve halkı bilinçli olarak cahilleştirdiğine dair görüşler mevcuttur ki; lise mezunlarının bırakın dört işlemi, okuma yazma öğrenmeden liseden mezun olduklarına dair veriler ciddi bir sorundur. Dünyada öyle pek de yabana atılacak cinsten olmayıp, üzerinde düşünülmesi gereken bir konudur. Kısacası tüm dünyada işler eğitimde sanıldığı gibi pek de parlak değildir.

                 Eğitim; gerçek hayatla bağı koparılmış bir organizasyondur ve çoğu zaman bunu gelişme, sürekli yenileşme anlayışıyla yapılır. Ancak başta sınav yöntemleri olmak üzere birçok şey aslında hazır bir paket olarak öğrenciye sunulmaktadır ki; birçok ülkede bu paket sorgulanamaz. Paket hemen her ülkenin kendi uzmanlarınca açılır ancak sonuçtan yüzde yüz memnuniyet ise hayalden başka bir şey değildir.

                Not sistemi, ABCDE, birle yüz arası, birle on arası, birle bin arası, çeşitli ölçeklerde ve anlık durumu ifade eder. Bu durum hemen hepsinde yüzde elliden fazlasını yaptığında geçebilir, manasına gelebilir ki aslında öğrenilenlerle öğrenilmeyenler neredeyse eşittir. Gerçek hayatta bunun karışlığı yoktur. Ayrıca bilmek kişide bir davranış değişikliğine yol açmıyorsa bunun da anlamı olmamalıdır.  Eğitim sistemleri günümüzde sistematik avantaj elde edilebilineceğine dair bir hayal sahibi yaptığı birçok bireye bazı kapıları açarken birçok kapıyı kapatan bir engel, set görevi yapar.

                En kötüsü de eğitim konu olunca sürekliliğin bozulması prensibidir. Öyle ki asla zamanında bitmeyen maçlar, tutulmayan sözlerin insanda yaptığı görevi yerine getirir.

                Bilgiye ulaşmanın çok kolay olduğu düşünülen günümüzde herkes her şeyi çok kolay öğreneceğinden, öğrendiğinden olsa gerek eğitimin gerçek hayatla bağlantısı belgelerin bireylerde tam ve eksiksiz karşılığını bulmasını bekliyoruz. Gerçek ise belge var; ancak belgeler çoğunlukla yüzde elli, büyük oranda da yüzde elli bile değil. Büyük bir baskı altında bulunan ve son derece zayıf ekonomileri olan eğitim çalışanlarının yapabileceği tek şey; emirlere uymak olabilir. Dünyanın hiçbir yerinde aksi pek de olası değil.  En gelişmiş ülke sıfatının ise göreceli olduğunu düşünüyorum.