Ekin...

Tankut dağında çarpan bir yankı ses...

Halsiz düşen dizler ırmak kenarından dolunayın resmini çizmeye istekli... O yorgunluğunu bile unutmaya yakın gözleri ramak kala kapanıyor... Suyu mecbur öpüşüyle irkiliyor adam...

Keten hırkasından süzülen suları itinayla ezmeden diz çökerkenken... Bir duman... Gözlerini ovuşturmak isterken, eli çenesinden geçiyor, dikkatini sudan çekerek... Beyaz bir tülün uçtuğunu görüyor bir daha bakmaya korksa da...
Ayaklarının yanından kayan bir kaç çakıl taşının suya düşme sesiyle... Ayağa yavaş yavaş kalkıyor... Tozkoparan ıslığını o kalkışıyla hissetmiş gibi kulak çanağı... Bir tutamlık alacalı saçları... Ensesinden süzülüyor bir dansla...

... Efsanesi sürüyor hala yollarda..
Ne aradığını sölemezse söylemesin söz,
Bir diyarda düşen beyaza takılmış ne de olsa göz,
Ekin nerede ben nerede közlenen gönül?...

...

' 2010 / LaL