Ekonomik mucizenin resmi

2001 krizi üzerine, Amerika’dan ithal bakan Kemal Derviş’in ve IMF’nin bastırması ile düzlüğe(!) çıkartılan ekonomi, yeni yapılacak seçimde iktidarlarını sürdürmek isteyen, koalisyon ortaklarını meclis dışına iterek, 2002 yılı, 3 Kasımında AKP’yi iktidara getirdi.

AKP iktidara geldiğinde; ekonomi düzlüğe çıkmış, alınan borçlar, borçların ödenmesinde(!) kullanılarak, yep yeni bir döneme girilmişti.

Yeni iktidar iş başına gelir gelmez, tıpkı Rahmetli Özal’ın yaptığı gibi, hızlı kanun değişiklikleri yaparak, çeşitli alanlarda mucizeler(!) yaratmaya başladı.

İktidar öylesine hızlı(!) çalışıyordu ki. Medya dâhil herkes destek veriyordu. Hele işadamları, hiç kimseciklere göstermedikleri sevgi, şefkat ve zamanı, AKP iktidarına fazlasıyla bahşediyorlardı!

Ülke tam bir ekonomik mucize(!) yaşıyordu. Oysa borçlar borçla ödeniyordu. Yaratılan ekonomik mucize(!)ye rağmen, ne üretim artıyor, ne de istihdam artıyordu. İşsizlik yerinde bile durmuyor ve artış eğlimi gösteriyordu. Artan sadece ihracat görünüyordu. O da ithal ikamesinden kaynaklanıyordu. (ithal edilen bazı malların ülkemizde montaj edilerek tekrar ihraç edilmesi)

Böylesine bir mucize devam ederken, dünyada en yüksek reel faizi verdiğimiz için, sıcak para akışı çok yüksekti. Gelen para bir yılda nerdeyse ikiye katlanıp, tekrar geldiği yere dönüyordu. Borsanın yüksekliğinden dem vuran uzman ekonomistler, halkın gözünden bir şeyleri saklamaya çalışıyorlardı. Oysa borsanın yüzde 70 i yabancıların, geriye kalan yüzde 30 un 25 i de bıyıklı yabancılarındı. Arkaya kalan yüzde 5 lik halk payına da önüne gelen tokat vuruyordu.

AKP bu ekonomik mucize(!) rüzgârı ile iki, hatta üç seçim kazandı.(iki yerel, bir genel seçim) Sonra birden işler tersine dönüverdi! ABD kökenli ekonomik kriz, en çok gelişmekte olan ve mucizeler(!) yaratan Türk Ekonomisini vurdu. Öyle vurdu ki! İşsizliğimiz rekor üstüne rekor kırmaya başladı. Sanayi üretimi o kadar çok büyük hızla düşmeye başladı ki! Önüne hiçbir tedbir geçemedi! Ve geçemiyor.

Yaratılan ekonomik mucize(!) ile hızla artan ihracatımız, hızla bu düşüşten nasibini aldı. Ekonomide kara delik olarak görülen yüksek Cari Açığımızda, krizle birlikte küçülmeye(!) başladı.

Ne oluyordu? Herkes birbirine bakıp, ekonomik mucize(!)nin sonuna mı gelindi diye sormaya başladı? Oysa yaratılan hiç bir şey yoktu. 22 milyon ailenin yaşadığı koskocaman 70 kusur milyonluk ülkede, 10 milyon aile, devletin verdiği sosyal yardımlarla yaşıyordu. Yani yaratılan ekonomik mucize(!) halka yansımamış, AKP iktidarı kendi zenginlerini yaratmıştı. Bu arada din, iman söylemleri, Ergenekon gözaltıları ile halkın gözü korkutulup, yaratılan mucize(!)ye inandırılmıştı.

Ancak yanda resimde görülen, mucize(!) eserine kimse dikkat etmemişti. Yapılan Televizyon programları, basılı medyaya yansıyan haberler, halkı bir güzel uyutup, ekonomik mucizeye(!) inanmada yardımcı olmuşlardı.

Ne resmi diyeniniz varsa, sağ üst köşede görülen, Adapazarı’ndaki temizlik işçilerinin, bozuk olduğu için market tarafından çöpe atılan muzları, çöp bidonlarından alarak yemeleri ve geriye kalanları da poşete koyarak evlerine götürme görüntüleridir.

Bu resmin anlamı, yapacak işi, alacak maaşı olmasına rağmen, ülke halkının karnının doymadığı, çöp bidonlarına atılan ezik, bozuk gıda maddelerine hücum ettiğidir.

E… Hani nerde ekonomik mucize?

Yoksa her canlı(!)nın bir sonu olduğu gibi, ekonomik mucize(!)nin de sonu mu geldi?