Eksik puzzle parçasının serzenişi

Tedirgin eden yaşamında değiştirmek istediklerin vardır, hani taşları yerinden oynatmak yada yeniden başlayabilmek. Teselli vermeyen o iç huzursuzluğun gün gelir sana isyan eder. 

Bir taş kıpırdar derken onun yanındaki taşlarda oynamaya başlar. Ördüğün duvarlar var ya hani kale gibi sapasağlam, bir rüzgar savuruverir, tüm şaşkınlığınla seyredersin sadece. Yıkılmaz dediğin duvar çöküverir gözlerinin önünde. Kendi yaşam pencerenin önüne ördüğün duvardır, çöküveren. Yüreğinin haykırışları çığlık gibi yankılanır kulağında. Hayatına dahil olan ama anlaşılamamış kimlikleriyle aslında hiç hayatında var olmayan birileri senden kopup gitmiştir yüreğine ördüğün duvarların yıkılmasıyla. Sesler giderek yükselir; Pişmanlıklar, unutuluşlar, yıkıntıların arasında kaybolur. Ne çok anlayamadığımız, anlaşılamadığımız kimlikler biriktiririz yaşamımızda. Ve bunları tutsak ederiz, ediliriz farkında olmadan. Uzun bir yürüyüşün orta yerinde durmak gibi, hani nereye gidiyorum sorusunu yöneltmek, var olan huzursuzluklara ayna çevirmek.