Elde Var Sonbahar

Güzüne kış düşmüş bu vakit ömrün
Gitmiş sonbahar
Yağmurlardan umudunu kes gönül
Önümüz kar
Ardımız boran
Şimdi, yeşertemez dalları sular…

“Kelimelerin” söylediği türküye kulak ver!
“Geçen bahar”da bir keşke
Şimdi biraz hüzünlü hatıralar
İçimdeki makul ses, haydi haykır!
“Ben deliyim uyma bahar”
Neylesin
Gölgemizi saklayan karanlık sular…

Bir dua zamanı gökleri avuçlayan “eller”
Derebilir mi yüreğinde açan gülleri?
Kendi şarkısını söylüyor içinden sonbahar
Yıllar yığını eskimiş hatıralar

Yenilgiler ufak tefek zaferler;
Nasıl da belirgin öyle ”ellerden kayan”
Yıkayamıyor acıları bu mevsim sular.

Yazgımızdır güz bahar kadar yaşanası bir hayat
Kırk manaya tutunmuş da gelmiş gül
Varsın olsun elde var sonbahar

“Hüzün” de intihar eder bazen
Taş, gölde kaç halka büyütür, saysak
Ve kaç yerinden kırılır suda aksimiz?
“Dem işte o demdir” gölgesi kırık sular

Gülümseyen bir yaşamak

V e elde var yaralı bir sonbahar…


toynak