Elem

Kurtulmak istediklerimizin arasındadır. İstek duymayız, kaçarız köşe bucak, ne o bizi görsün, ne de biz görelim dediklerimizdendir.

İstemediğin ot burnunun dibinde biter misali mutlaka uğrar. 

Beklenmedik bir anda aniden gelen ziyaretinde; ince ama keskin ürpertisinin yaptığı etkiyi hissede bilir miyiz?

Ne kadar etkiler onun değmesi, sarsması veya delmesi?

Ruhunda yaptığı yıkıp, bozmaların bedenine yansımaları gözükür mü?

Ölçüsü var mı? Birimini, değerini bulmuşlar mı?

Açık artırmada, pazar yerinde satılır mı?

Paylaşılır mı? 

Ya da eteklerinden döke bilir misin?

Kim bilir? Kimler bilir?

Bana sorulsaydı kafamı sallar ve "cık" derdim.

Öylesine geldiği yok ki?

İki dakika nefeslenip bir kahve içtikten sonra "eyvallah" deyip yapışkan ve feryat çıkartan ayakkabısının bağcıklarını düğümleyip, çekip gitsin.

Tek bir feryatla geçirmiş olalım ama öyle değil!

Zira en hafifinden dokunması, peşi sıra sahiplenmeyi getiriyor ardından.

Aslında kurtulmanın yolu, yordamı varmış ve deneyimliler keşfetmişler onun her yakıcı gelişinde bıraktığı karanlık iz de duran dayanılmaz sıcaklığı.

İşte o sıcaklığın açılan koridordan almaya başladığı hava ile yayılmasında ve geçecek süreçte gizlenirmiş kurtulmak.

O halde saat çaldığında çevirecekmişsin koridorun anahtarını ki sıcaklık yayılsın, yayılsın ki pişsin ve pişen her " elem " yenilirmiş.