Eleştiriler...

Yaşantımız boyunca istisnasız her birimiz eleştiri ve eleştirilere maruz kalmışızdır...

Eleştiri kavramı geçmiş yıllarda "tenkit" olarak ifade edilirdi, tenkit edene "münekkit"  denilirken şimdi ise eleştirenlere eleştirmen deniliyor...

Kişinin  oto kontrolünden  kaçan,  yaptığı  bir iş veya  davranışı  hatta  söylenen  bir  sözünün  başkaları  tarafından eleştirilmesi sonuç olarak düzeltmeye  yardımcıdır. Yani eleştiri  yapıcıdır.

Eleştiri  yumuşak bir üslupla  yapılmalı,  hakaret içermemelidir...
Eleştiriyi yapan kişi,  olayın nasıl olması  gerektiğini de izahla mükelleftir...
Bazen rastlarız:  "şu şöyle olmamalıydı"   derler...
Peki  nasıl  olmalı? diye sorulduğunda "bilmem" derler...
İşte  bu eleştiri  değildir,
Eleştiri, yol  göstermelidir...

Çalıştığım kurumda müfettişlerimiz tarafından senede bir teftiş görürdük. Nadir de olsa hatalı  işlemlerimiz tenkide  uğrardı  ve  "nasıl  olması gerektiği"  bizlere izah  edilirdi...
O yüzden  tenkitlerin yani eleştirilerin doğru yolu  bulmada  yardımcı  olduğuna  inanırım...

Kişilerin eleştirilere   açık olmaları gerekir. Her insan hata  yapabilir önemli  olan hataların düzeltilmesidir, hatalar  düzeltilirken de  başkalarının  mağdur olmamalarına özen göstermelidir.

Bazı insanlarımız eleştiriye gelemiyorlar, eleştiriyi hakaret olarak kabul  ediyorlar,  bu  da çok yanlış bir  algı biçimi, genelde megalomanlarda  rastlanır...

Kişiler ruhsal  gelişimlerini  tamamlamalı  ve  eleştirilere  de  açık  olmalıdırlar...Bu ancak   "ben  de insanım,  ben  de  hata  yapabilirim"  düşüncesiyle  olumlu  sonuca  ulaştırır.

Selam ve  sevgilerle,

Yurdagül Alkan.