Ellere var da bize yok mu?

Suriye karıştı. Halk kaçıyor. Kendi insanını katleden iki taraf arasında sıkışan masumlar.

Baharı görmeden zemheri kışa vardılar.

Kucak açtık geldiler. Bizim deprem zedelerden daha iyi yaşadıkları söyleniyor. Kendi halkımıza yapamadıklarımızı yapmış olmaktan içi gıcıklanıyor insanın.

Van’da günlerce soğukta titreşen çocuklar. Çadırlarda ısınmak için yakılan derme çatma enstrümanlarla yanarak ölen çocuklar gözlerini dikmiş bakıyorlar.

Utançtan gözlerimi kaçırıyorum.

Kampların bir kısmı askeri bölgeymiş. Şaşkınlığım artıyor. Ülke topraklarımda, kendi vatandaşını katleden taraflardan birini barındırıyor olmaktan rahatsızım.

Evet!

Korkuyorum.

Evet!

Kendi halkını öldürenin benim halkıma neler yapabileceğini düşünüyorum.

Düşünmek serbest düşünüyorum; Sam amcanın yeni planı bize besletip, bizi karıştırmak mı?

Neden olmasın?

El Kaide vardı. Besledi, büyüttü ve sonuç 11 Eylül!

Kamplarda kalanların tavırlarından rahatsızlık duyanların feryadına kulaklar kapalı yukarılarda.

Yardım etmeyelim mi?

Edelim!

Başbakanın misafiri olduğunu söyleyip hesap ödemeden çıkanların rahatlığı ev sahibinde yok.

Ellere var da, bize yok mu?

Eğitimi dörtleyecekler, dörtlüyorlar ve dörtlediler.

Dört başı mağrur bir eğitim sistemimiz var şükür.

Henüz ne olacağını kimsenin bilmediği bir sistem.

Sonuç dini eğitim yaşının küçültülmesine yönelik bir ideoloji mi?

Din; kişinin Allah ile olan ilişkisi ise bu ilişki de iki varlık arasındadır.

Başkasına söz düşmez desem kabalık mı olur?

Allah’a havale ediyorum kendimi.

Zafer Bayramı resepsiyonu iptal edilecek miiiiş!

İnanmaaaam!

Benim bildiğim Abdullah Gül, bunu içine sindiremeyecek kadar sağ duyuludur. Yaşadığımız günlerin getirdiği bölüştürme çabalarına ot tıkar.

O, resepsiyonu sağlık bahanesiyle iptal ettirmez. Ölümcül bir durum yoksa tabi ki!

Savaşa katılmak için sağlığını hiçe sayan Mustafa Kemal’in sayesinde demokratik bir ülkede Cumhurbaşkanı olmanın şansına sahip olduğunu bilir.

Gülay Mustafaoğlu 29/08/2012

Sağlıkla ve mutlu kalın