Ellerim ellerini değil, sigaramı ve kalemimi...

Seni düşünürken zaman ağırlaşıyor.
Ve bende.
Yanında hızlandığımız için olabilir mi acaba?

Piyano dokunuşları kadar yavaştan,
Göz yaşartan rüzgarlar kadar hızlıya…

Jazz dinlemek gibi!

Bütün yaşama sistemi hükmediyorsun sanki.
Ve haberin bile yok.
Haberin olsa da asla bilemeyeceğin bir sevme şekli benimki!
Çünkü bende aşkın anlamı sadece anların içinde.
Kalmadı o gördüğümüz birlikteliklerde.

kağıtla kalemin ayrılamazlığının aşkı en hayran olduğum.
Yani bu güzel müzikle , bu aşkıda parmağımın arasına alıp,
Kelimelerimi zamanın ağarlığı ile yarıştırmak,
Ruhumu yaşatmanın tek hali!

Gözlerini kapadığında,
aklına öylece gelenlerin bir anda yüzünü dopdolu gülümsettiğini fark etmen gibi..

Yazarken sadece yazarken aşktan bile daha iyi bir yerdeyim!

Ellerim elini değil…
Sigaramı ve kalemimi…
Yeni bir gün olacak birazdan…