Elma

SAHNE 1

Mekan: Salon

Meral-Erhan düğün fotoğrafına yakın çekim başlar ve açı genişler. Çerçeve Dudu’nun elindedir ve Dudu salonun girişinde çerçevenin tozunu almaktadır. Açı genişlerken Dudu’nun kolundaki morluklar da görünür. Dudu işini bitirip çerçeveyi diğerlerinin yanına koyar ve koltukta oturup öylece boşluğa bakan Meral’e seslenir.

Dudu- Meral Hanım benim işim bitti başka bir şey yoksa ben çıkayım mı, kocam gelmek üzeredir.

Meral sessiz boşluğa bakmaya devam eder. Dudu Meral’e doğru yaklaşıp yanına oturur.

Dudu- Meral Hanım iyi misin? Bir derdin mi var?

Meral ağlamaya başlar, Dudu şaşkınlık içinde ona bakmaktadır.

Meral- Kocam eve gelmiyor, gelse de çok geç oluyor, şimdi yine aradım telefonu kapalı, kimbilir kimlerle düşüp kalkıyor. (Hıçkırarak ağlar ve zor konuşur)

Dudu- Öyle deme ablam, olur böyle şeyler evliliklerde. Bizim mahallede Ziynet ablanın da kocası böyle gelmedi bir ara sonra düzeliverdi. Bak ne güzel evin var... rahatın var... bir elin yağda biri balda yaşayıp gidiyorsun. Biz ne yapalım be ablam, bak halime benim herif birine kefil olmuş herşeyimiz gitti, zaten neyimiz vardı da, işte olan da gitti... öfkeden yatıp kalkıp beni dövüyor, ah ne iyi adamdı eskiden delirttiler herifi... neyse ablam seni de derdimle sıkmıyım sen üzülme düzelir, elbet yoluna girer....

Meral gözyaşlarını siler doğrulur.

Meral-Neyse canım tamam iyiyim. (cüzdanına uzanır para verirken) Temizliğini beğendim, sen 2 hafta sonra bugün yine gel olur mu?

Dudu- Olur ablam.

Dudu parayı alıp çantasına koyarken kapı çalar.

Dudu- Tayyar’dır ablam. Ben gideyim.

Kapı açılır Tayyar kapıda beklemektedir. Dudu hırkasını giyer kapıdan çıkar.

Tayyar- İyi akşamlar.

Meral – Size de... (bitkin)

Kapıyı kapatırken arkalarından bakar Tayyar Dudu’yu ittirir.

Tayyar- Yürü lan...

SAHNE 2

Mekan: Salon

Işık yanar Meral koltukta uyuklamakta iken uyanır. Erhan karşısındadır ve öfkelidir. Elindeki elmalarla dolu poşeti yere atar, içindeki elmaların bir kısmı dağılır.

Erhan- Sen yine mi bekledin, kaç kere söyleyeceğim sana beni bekleme diye?

Meral- Nerdeydin Erhan?

Erhan- Ee canın cehenneme...

Erhan öfkeyle ışığı kapatıp salondan çıkar.

SAHNE 3

Mekan: Yatak odası

Meral yatak odasında makyaj yapmaktadır. Durup içerideki Dudu’ya seslenir.

Meral- Dudu mutfakta elmalar vardı çöpün yanında, onlar kurtlanmış onları da atıver çıkarken.

Dudu- Tamam abla atarım.

(Ara sahne-mekan mutfak- Dudu çöpün yanındaki torbayı alıp elmalara bakar, elinde iyice bakar, elmalarda bir şey yoktur. Tezgaha bırakır.)

Dudu Meral’in yanına yatak odasına gelir.

Dudu- Çıkayım mı ben abla işim bitti, Tayyar gelmek üzeredir. Kaynımgil de bizde... Gecikip dayak bahanesi yaratmayayım. Bu ara yine deliliği üstünde, parasızlık iyiden başına vurdu.

Meral boş gözlerle bakar cevap vermez.

Meral- Elmaları aldın mı?

Dudu- Abla bir şey yok elmalarda iyice baktım ben. Yanlış görmüş olmayasın?

Meral- Olur mu öyle şey canım kurt kaynıyordu onlar, al götür istemem ben.

Dudu- Sen bilirsin abla.

Meral- Paran konsolun üstünde, iki hafta sonra görüşürüz. Sen bugününü artık bana ayır düzenli gelirsin.

Dudu- Olur ablam. Hadi sana iyi akşamlar.

Dudu çıkar. Meral telefonu eline alır, bir numara çevirir, cevap alamayınca telefonu fırlatıp atar.

SAHNE 4

Mekan: Sokak kapısının önü. Kapının önünde yerde 1 büyük poşet içinde elmalar durmaktadır.

Dudu ve Tayyar Meral’in kapısındadır. Kapının önü ayakkabı, terlik doludur.

Dudu- Hayırdır inşallah bu ne kalabalık?

Tayyar- Çal bakalım...

Kapı çalınır Murat kapıyı açar, üzgündür.

Murat- Buyrun?

Dudu- Ben temizliğe gelmiştim Meral Hanım yok mu?

Murat- Meral sizlere ömür, burada artık ben yalnız oturacağım senin gelmene gerek yok.

Dudu- (Şaşırır) Ayy ne oldu ki iki hafta önce bir şeyi yoktu ya...

Murat- Meral’in psikolojik sorunları vardı, kendini öldürmüş.

Dudu- Vayy ne yapsak.... (Sessizlik ve Tayyar’a dönüp)Tanışmıyoruz ama Erhan Bey’e bir baş sağlığı dileyelim mi?

Tayyar- Dileyelim ya...

Murat- Erhan bey mi? Erhan öleli neredeyse 1 yıl olacak, sen bilmiyor musun?

Duru- Beyim sen ne diyorsun, kadın kocasından şikayet edip duruyordu; bana aldatıyor felan diyordu, geç geliyor diyordu...

Murat- (Şaşırır fakat sonra kendini toplayıp) Yok dedim ya Meral’in psikolojik rahatsızlıkları vardı, hayal görüyordu herhalde.

Dudu- E biz gidelim o halde, ne diyeyim başınız sağ olsun.

Tayyar- He, başınız sağ olsun.

Murat- Siz sağolun, iyi günler.

Kapı kapanır. Kapıdan biraz uzaklaşıp konuşurlar.

Dudu- Ulaan kadın ölmüş görüyor musun?

Tayyar- Amma da kapı bulmuşuz anasını satayım.

Dudu- Boş yere morartıp durduk her yerimi. Zaten o gudubet karıdan bir hayır gelmeyeceği belliydi. Geberip gitmese de acıyıp para vereceği felan yoktu, deliymiş işte onca hanım gördüm dayağa bu kadar umursamayanını da görmedim.

Tayyar- Neyse kız bugüne kadar az para kaldırmadık o morluklardan, Meral olmazsa Zuhal olur hazır morartmışken başkasına kullanırız.

Gülüşürler.

SON