Elveda

Bitmişti...

Başlayışı sanki dün gibiydi

Hüzünle yüklenmiş, ayrılıkla dolmuştu

Nafile atan kalpler

Vedanın o soğuk, o çıplak

Ve zavallılaştıran öyküsü

Hasretin daha şimdiden silkeleyen yüzü.

Ayrılıklar acıydı, acılarsa dünden derin

Geçmişe duyulan özlem ve iç burkan hüzün

Bir yer vardı, yaşanmamış, paylaşılmamış, rehin.

Herşey hatırlayıştaydı ve

Hatıralar avutmuyor, acıtıyordu.

Yarım kalan işlerin hüznü

Söylenememiş sözlerin dayanılmaz ağırlığı

Boğazları düğümleyen anlar

Yaşanamamışlığa lanet

Yaşanmış olan bazısına da sövgü!

Alkışlar duyuluyordu dört bir yandan

Çığlık çığlık.

Kulakları uğuşdatan ağlayışlar, feryatlar

Meydan okuyuşlar, dimdik duruşlar

Sevmeler ve sevilmeler en candan

Anlamaya çalıştığım şu koca hayatın

Ayrıntılarında kaybolurcasına

Ve mahçup, ürkek, savrulurcasına

Vedalardan hoşlanmazdım, korkardım

Ellerimden ellerini ayırmışcasına.

Dünden kalan işler...

Yarını yarın yapmayacaktı belki

Kitaplara sığmayacaktı geride bırakılan

Ama birkaç tekdüze sözcükte

Anlam bulacaktı, dünkü hatıram.