Elvedası bir ıslık aşkın; öksüz kalır ağızdan çıktıktan sonra..

Yorgun pençelerinde bir martının, küçük bir simit parçası gibi aşk,
Kendisini mutlu etmesinden çok doyurması önemli..
Deniz kokusu eşsiz ziyafetini süsleyen ve kendisini özel hissettiren,
rüzgârlar, lodoslar, meltemler, musonlar..
Terkederken tekneler limanı, martıları doyururlar ve ziyadesiyle.
Geride bıraktıkları tüm halatları koparıp denizin üstüne atarlar, tüm bağlarını koparırlar...
Elveda hatıraları imzalarıdır, mecburlar; hep gitmek zorundadırlar... 

Üstündeki küçük ve kahverengi renkte çamur damlaları gibi aşk, martıların kanatlarında, farkında olmadan onu taşırlar ve dondurucu soğuğa girip çıkmadan kurtulamazlar.
Birbirinin kuyruğunda dipdibe uçan irili ufaklı martılar, gönlümü bir kez çaldılar.
Kanatlarının altında özgürlüğü, gagalarının arasında da çıkarlarını barındırdılar.
Aşktan hep yoksunlar, çünkü onlar benzerler arasındaki farkı bulamadılar. 

10-09-09 Ege OĞUZ