Emekliye öğütler - 2

Bu hayata başlamaya karar verdiğim ilk günlerde kırılan gözlüğümü bırakmak için Konak’a gelmiştim. Konak iskelede indim gözlükçüye gidiyorum ki bir de baktım yürümüyorum adeta koşuyorum. Kendi kendime “ Oğlum yavaşla biraz” dedim. O anda aklıma geldi zaten başıma gelecekleri bilir gibi yılbaşından beri Bahadır’a “Mayıs başı geleceğim odayı hazırla” diyordum. Bahadır benim arkadaşım. Meyhanede tanıştık üç yıl önce. İki yıldır da Çeşme – Ilıca’da Bahadır’ın sahip olduğu Apart otelde geçiriyorum Kurban Bayramlarını yani Aralık başı ve Kasım sonu. Ilıca son günlerde gazete ve dergilerde “ Citta Slow” olarak gördüğümüz konsept aslında, ama sezon dışında açıkçası Haziran – Ekim çekilmez çünki bu aylarda İzmir’in zengin sahiplerinin şımarık çocukları boğuyor buraları. Sezon dışında burası mükemmel sabah kalkıyorsun saat 08.30 Sheraton’a kadar yürüyüş dönüşte yaz kış açık “Baykal” market (Sordum Domatesle bağlantıları yok). Gazete sıgara sonra doğru Kumrucu Şevki. Orada Vatan gazetesini dibine kadar okuma ve nefis “Yengen kumru” saat 12.00 olmuş bile. İlginç burada yaşam yavaş geçiyor ama eski yaşamdan daha rahat geçiyor.

Ha bu arada buranın hayvanları da tuhaf. Kendimi Vatan’a kaptırmışken gazetenin üzerinde parmağımın iki santim ötesinde bir serçe; üç arkadaşı da masanın karşı sandalyesinin üstünde masaya inip çıkıyorlar yani ilginç ki kovalasan kaçmıyorlar. Derken bir metre ötedeki denizden masanın önüne bir şey fırlıyor o da ne bir kedi.. Islak, kızgın ama mağrur bir tavırla hızlı adımlarla masanın yanından geçip uzaklaşıyor. Yandaki masadakilerle beraber denizin kenarına kadar gidip bakıyoruz ama nasıl olduğunu anlamıyoruz sadece “ Abi balık gördü atladı galiba” gibi yorumlar. Bir de koyda yelkenlilerin dansı var ki yok böyle bir şey. Neyse sıkmayım bende konu çok haftaya gene yazarım. Kalın sağlıcakla.