Emenike; Kötü Kedi Şerafettin.

Fenerbahçe Manchester maçından önce Fenerbahçe’nin M.United ile olan maçlarında tuhaf skorlar ortaya çıktığını, bu maçların sürpriz sonuçlara sahne olduğunu düşünmüş ve bu maçta da öyle bir şeyler olabileceğini düşünmüştüm.

Öyle ki, 19996 yılında Fenerbahçe sahasında 40 maçta yenilmeyen bu dev takımı, Boliç’in  attığı muhteşem golle yenmişti. İşin ilginç tarafı o maçta M.United adeta tek kale oynamıştı.

Daha sonra 2005 yılındaydı sanırım. Fenerbahçe yine İngiltere’de muhteşem bir futbol oynamış ama 6-2 yenilmişti. O da oyunu yansıtmayan bir skordu.

Bu maçın rövanşında Ronaldo’lu Manchester United’i Fenerbahçe Kadıköy’de Tuncay’ın attığı gollerle 3-0  mağlup etmişti. Bu da beklenmeyen bir sonuçtu.

En son 1 ay önce İngiltere’deki maç da tuhaftı. Fenerbahçe 5 dakikada ikisi penaltıdan 3 gol yemişti.

Ve işte daha dün Fenerbahçe hiç kimsenin beklemediği müthiş bir futbolla dev rakibini  Kadıköy’ün çimlerine gömmüştü.

Fenerbahçe’nin Sow ve Lens ile attığı goller de tuhaftı. Jeneriklik ve futbol tarihine geçecek güzellikte gollerdi.  Kaleci her iki gol de çaresizdi.

Şüphesiz Sow’un 2. Dakikada gelen bu müthiş golü, rakibin moralini ve oyun düzenini bozarken, coşan taraftarının desteğiyle alışagelmişten uzak, bambaşka bir görüntüye bürünüverdi Fenerbahçe.

Ligin başında aldığı kötü sonuçlar nedeniyle hak etmediği ağır eleştirilere uğrayan Advocaat  golden sonra takıma alan savunmasını uygulatarak rakibe gol pozisyonu vermedi. Takımdaki yardımlaşma görülmemiş şekilde had sayfadaydı. Dişe diş, başa baş oynayıp, ellerinden geleni canla başla ortaya koydular. Fenerbahçe’de kalecisinden, solaçığına, hocasından taraftarına herkes görevini yaptı fakat bir kişi vardı ki çok eleştiri aldı.

Emenike.

68. dakikada oyuna girdiğinde ne kadar gergin olduğunu surat ifadesinden anlamamak mümkün değildi.

Girer girmez de Lens’in al da at dercesine verdiği mükemmel pası değerlendirip gol yapamadı. Oysa atabilse 3-0 olacak ve eminim ki daha sonra yakaladığı 2 gol fırsatını da kaçırmayacaktı.

Olabilir. Bir futbolcu şanssız bir gününde olabilir. Bu Emenike’nin sıfırdan gol attığını da biliyoruz.

Böyle bir maçta o pozisyonlara girişi bile başarılıydı bence. 

Fakat tuhaf olan bir şey var; Bu arkadaşın bir şeylerle zoru var. Yüzü gülmüyor. Atılan gole sevinmiyor. Takım ruhuna uymuyor ve duyduğumuza göre de maçtan hemen sonra tek başına statdan ayrılıyor.

Normal bir insanın yapacağı şeyler değil bunlar.

Aslında bütün bunları geçen sene de yapmıştı ama Fenerbahçe bunu Rusya’ya gönderiyor olmuyor, West Ham’a İngiltere’ye gönderiyor olmuyor. Yine gelip aynı triplere devam ediyor. Sıkıntı oluyor.

Adamın bir kedisi varmış, kötü huyluymuş, alıp uzak bir yere götürüp bırakmış, kurtulmak için. Bıkmışlar çünkü fakat dönüşte ormanda yolunu kaybetmiş. Karısı merak etmiş. Kedi geri geldi, sen nerdesin?. 

Gönder o şerefsizi demiş, alsın beni getirsin yolumu kaybettim..

Emenike oynasa bir türlü oynamasa bir türlü. Her iki şekilde de sorun çıkarıyor. Uzağa götürüp bırakıyorsun. Senden önce geliyor.

Nankör kediyi oynuyor, kendine zarar veriyor. Emanuel Emenike 

Kötü kedi Şerafettin 'i oynuyor.