Emr-i vaki'ler ve emir kulları!

Tarihten beri bu milletin başına en büyük bela; ya ''emri vakiler'' yada ''emir kulları'' yüzünden gelmiştir.Temelde ''emr-i vaki'ler'' ve ''emir kullları'' birbirini besleyen, bir birini var eden, birbirini çeken, bir metefor gibidir. Çünkü ''emri vakiler'' emretme 

erklerini; bu emirleri yerine getirmek için adeta hazır kıta gibi bekleyen, el pençe duran, el etek öpen, emir kulları vasıtasıyla kullanabilirler. Bu emir kulları adeta kurulmuş bir makine gibidirler; düğmeye basmanız, kolunu çevirmeniz ya da bir sinyal göndermeniz yeterlidir. Bu gün ülkemizde gündemi tıkıyan; gerilime, kaosa , karmaşaya neden olan bu emri vakilik ve emir kulluğu pradoksudur . 

Hatip Dicle olayından tutun, diğer tutuklu Millet vekillerinin salı verilmemesi olayının üstündeki hukuk, kanun, yasa kılıfını kaldirın; biri altta biri üstte olmak üzere altında yatanın bu iki kişilik tipi olduğunu göreceksiniz. Çünkü bu iki kişilk tipi mevcut koşullarıdaki güç durumuna göre hareket eder, pozisyon belirlerler. Bunlar için o an güçlü görünen ( ki aslında bu despot, bencil, zayıf, gelir, geçer bir durumdur) kanun, yasa ve kuraldır. Böylece evrensel normlar dışında; ezberci , bencil, kurnaz, intikam duygularına dayanan, kişilerin kin ve nefret hislerini tatmin eden kabile hukuku ortaya çıkar ki; Bu gün Türkiyede yaşanan mevcut durumun resmi budur. Böyle bir durumda devletin ruhu bozulur, vatandaştaki adalet duygusu rencide olur, güven duygusu yerini kuşku, şüphe ve endişeye bırakır ki; bu bir devlet için felaket çanlarının çalması demektir. 

Ülkede Temel hak ve özgürlüklerin kullanımı, bir bencilce beslenme ve besleme şekli olan emir kulluğu ve emri vakilik ağına takılırsa; devlet olgusu anlamsızlaşır, vatandaş olma ruhu zayıflar, birlik duygusu zedelenir. Vatandaşlar arası ilişkiler güç gösterisine dönüşür, egolar birbirine karşı tahrik edilir ego bir başka egoyu kendine karşı düşman olarak algılar. Böylece ego kendini yalnız ve tehdit altında hisseder. Nihayetinde bu herkeste kendini koruma güdüsü uyandırı ki; Bosnadan tutun, Ruandadan Iraka kadar iç savaşların temel kışkıştıcı noktası buaradadır. 

Şimdi önümüze yeni bir yol var: 

Bu emri vaki ve emir kulluğunun kökü olan bu etcil (beslenme) ilişki türlerinden ayrılıp evrensel ölçülere, demokrasinin direklerine, insanlığın değerlerine dayanan yeni seçimler yapmalıyız. Kişilerin kendini hukuk haline getirdiği değil hukukun kişilikler haline dönüştüğü bir hayat yaratmalıyız. Hepimizin özgürlüğü, gücü ve de güvencesi buradadır. Bir ülkenin ve toplumun birliği ve dirliği için bundan daha güçlü bir iksir olamaz. Aksi halde etcil ilişkiler girdabında birbirimize karşı öyle bir kör açlık dürtüsüne kapılırız ki, etle beslenen hayvanların doğası bunun yanında çok masum ve temizdir.