En çok güldüğüm film sahneleri

‘Blues Brothers’da John Belushi’nin nikah masasında bıraktığı eski sevgilisini kandırmak için söylediği abartılı yalanlar ve mimikleri...

‘Çılgın Dünya’nın bol patırtılı finali. 10 yaşında çocuktum o zaman.

Şarlo’nun hamamda tellaktan kurtulma çabaları. Bir de yemeğine kokain katılınca, zıbıtması. Anımsayınca, yeniden gülmeye başladım.

Harold Lloyd, Laurel ve Hardy beni o kadar güldüremezdi.

Asterix ve Red Kit çizgiromanları, aynı macerayı 50. okuyuşumda beni hala güldürüyorsa da, çizgifilmleri güldürmüyor. (Kendim 100 kiloyu geçtikten sonra, Oburix’in ‘ben şişman değilim, yalnızca gürbüzüm’ deyip, Romalılar’ı habire pataklaması beni çok güldürür.)

Gerard Depardieu’nün son dönem komedileri beni güldürüyor. Adam kazma rolü yapıyor ama zaten kazmanın teki.

‘Yavru ile Katip’ İtalyan ikilisi ve Louis de Funes beni güldürürdü ama youtube’dan baktım, artık güldürmüyor. Oysa, yazlık sinemalarda yerlerde yuvarlanırdık gülmekten.

Vahi Öz her zaman beni güldürmüştür. İçine buruk bir acının da katıldığı bir gülme bu. Haya youtube(da zaman zaman seyrederim.

‘Muppet Show’ beni az da olsa güldürürdü ama oradaki 2 huysuz ihtiyardan, yaşamda gerçek 5-10 çift görünce, onları anımsayarak gülüyorum. İşin acısı, ben de huysuz bir moruk olup çıktım.

'Muppet Show’un parodisi olan ve Peter Jackson’ın yönettiği ‘Meet the Feebles’ beni epeyi güldürmüştü.

Bir de yeni icat korku-komediler var: ‘Versus’, ‘Freddy vs. Jason’, bunlar beni yerlere yatırıyor. ‘Addams Ailesi’ pek güldürmemişti.