En Sevgiliye-1-

Seni seviyorum birtanem, sevgi sözcüklerinin hislerimi yansıtmadığını biliyorum ama tüm sevaplarımı verecek, tüm günahlarını alacak ve tüm acılarını gönüllü taşımaya razı olacak kadar seviyorum seni.
***
Yılların ardından koynuna süzülüp sıcacık güven dolu kollarına sığındım. Baş döndüren ılık mis kokunu bir solukta içime çektiğimde ufaldım yıllar öncesinin küçük kızı oldum. Henüz hava aydınlanmaya yüz tutmadan yanımdan usulca kalkıyorsun. Gürültü çıkarmamaya çalışarak akşamdan hazırladığın odun ve kömürle yıllar boyu ısındığımız emektar sobayı tutuşturuyorsun. Evin içini ılık sıcaklık kapladığında başıma gelip öpüyorsun hadim kızım okula diyorsun…

Puslu anılarımda gencecik uzun boylu, başında beyaz örtün ile ne hoş bir kadındın.
Çocuk halimle etraftaki tüm kadınlara bakar ama en güzel kadın annem derdim.

Bir gece yarısı yediğin dayaklara isyan edip, bir yatak bir yorgan, iki kap kacak ve 6 çocukla köyünden ayrılıp şehrin yolunu tutacak kadar güçlü bir kadındın sen. Bize hep başımız önümüzde yere bakarak yürümek öğretilmişti. Oysa sen, omuzlarını dik tutar başını kaldırır dimdik yürürdün...bilmediğin İstanbul’a meydan okurcasına, tüm tehlikelere ve bilinmezlere…

Uyuduğun zamanlar hariç, yatarken keyif yaparken görmedim hiç seni. Sürekli bir koşuşturmaca içinde, sürekli hareket halindeydin. Kimi zaman mutfakta çocuklarının karnını doyurmak için yemek hazırlıyordun, kimi zaman o yeşil plastik leğende dağlar gibi birikmiş çamaşırları yıkıyordun, kimi zaman da geçimimizi sağlamak için eve iş almış, boncuk dizmesinden dikişine ne varsa emeğe ve ekmeğe dair her işi yapıyordun.

Hayata isyan ettiğini hiç görmedim, gözyaşlarını içine akıtmayı becerebilenlerdendin sen.
Gemici olan kocan yılda birkaç kez eve geldiğinde, onca çabana rağmen hiçbir şeyi beğenmeyip sesini yükselttiğinde sessizce yaşlarını silerdin başörtünün ucuyla.

Kendine göre inançların vardı. Bitlendiğimde saç kestirmenin günah olduğunu düşündüğünden, bir tonluk saç yumağımdan sirkeleri ayıklamak için günlerini harcamıştın.

Uzun yıllar seni hiçbir yere oturtamadım. Sen tüm annelerden farklıydın. Okulumun ilk gününde yanımda değildin, hiçbir veli toplantımda da. Düştüğümde veya canım yandığında sertçe bakıp, 'güçlü ol ağlama' derdin. Sanırım annesiz büyümenin yansıması ile çocuklarına sarılmayı bilmeyen annelerdendin. Ama anneydin…benim mükemmel annem!

Hastalandığımda doktorlar ümidi kesin bu çocuktan dediklerinde, gözlerinden çıkan isyan ateşi ile beni kucaklayıp benim çocuğum ölmez o güçlüdür deyişini, İstanbul kepçe sen kazan misali doktor doktor gezişimizi hatırlarım.

Güçlü olan ben değildim birtanem, hep sendin. Yaşatan, güç veren, ayakta durmamı sağlayan...

***

Asaleti,

Adaleti,

Merhameti,

Küçük bir bedende kocaman bir yüreği...

60 yıl bir erkekle aynı yastıkta ömür geçirebilmeyi...

Kadın gibi kadın... Ana gibi ana olmayı O'nda gördüm.

Bir ömür geçsede hislerimi anlatabilecek kelimeleri bulamayacağım.