Başlıksız

Yol yorgunuyum, peşimde bin katır yükü yaşanmışlık,
Ne çok yol varmış yaşam denen kasabada.
Ne yürümekle bitiyor ne dönemeçler dönmekle…
***
Bu handa karar kıldım. Yolunu kaybedenlerin bir çare soluklandıkları,

biraz bakımsız, izbe…üstelik soğuk sessiz.

Konaklamalı burada.

Hancıya aş diye soracak oldum
“Benim işim geldikleri yeri unutanlara yatacak yer göstermek” dedi usulca.

Gösterdiği 1, 5 metrelik toprak yatağa bakarken, Ey hancı dedim bari üzerime bir şey ver,
Soğuğu var sıcağı var.

Eliyle yukarıyı işaret etti. “Cahil” dedi “üşüyende sensin yananda,
O verir ne diliyorsan sana.”

….!