En uzaktaki içimde

Sonbahar balkonumda durgun

Kapkaranlık gecenin içinde unutulmuşum

en uzaktaki içime sisler çöküyor

Sessizliğe yenilmiş kahrolmuşluğum

bir bakıma kırık şarkılar

Ve elimde sımsıcacık son mısralarım…

Bu gece gülümsemelerin

açık bir yara gibi acı ve utandırıcı

Sana kilitli kalmış tüm

kapıları kıracağım

yalnızlığımı da alıp gideceğim

ve en uzaktaki içimde

aydınlık bir umut doğduğunda

Seyhan’ın yemyeşil ışıkları eşliğinde

üzerime tek tek dökeceğim

dilsiz düşlerimi…

Ne zaman kollarının arasında

senin teninin

baştan çıkaran kokusu sarsa

tüm bedenimi

aklımda ne sensizlik korkusu kalıyor

ne ufacık bir ölüm korkusu…

Senden uzak kalmak

bir mermi gibi delip geçiyor yüreğimi

işte o zaman da

beni senden alıp götürüyor uzaklara

iki yaprak gibi “gözlerin”

Ve bu gece

sabaha karşı geceye ıslık çalarak

veda edip

yok edeceğim

çaresizliğimi gelmeyişlerini

Rüzgar sürüklerken karanlığa doğru

yalancı yıldızları

en uzaktaki içimde sen doğuyorsun

Seni arıyorum

Seni özlüyorum seni seviyorum…

Erdoğan ÖZGENÇ

Adana 11.10.2014 00.50