Ermeni haklı dedik Nobel aldık, Allah’ı inkârla Mozart olduk, İngilizce şarkıyla Eurovision kazandık

Türkiye'de bir kısım insanlar kendi deyimleriyle bu utanılacak üçlü rezaleti öteden beri dile getiriyorlar. Yani elbette ne derece doğru bilemeyiz ama hem ilgili kişilerin başarıları gölgeleniyor hem de dış dünyaya karşı ülkemizin  itibarı zedeleniyor.

2006 yılında Nobel edebiyat ödülünü alan  yazar Orhan Pamuk'a  Türk düşmanları tarafından "Bir milyon Ermeni'yi öldürdük" sözüyle sözde Ermeni katliamı konusunda uluslararası yürütülen iftira kampanyasına destek verdiği için bu ödülün verildiği o yıllarda hep yazıldı çizildi.

Bu görüşe herkesin katılmadığı, karşı kampanyanın sadece  bir kısım çevrelerce yürütüldüğü doğru olsa bile sonuçta Türkiye'nin yıllar sonra gelen bu Nobel başarısı gölgelenmişti. Orhan Pamuk'u tanımam, kitabını da okumadım. Kendisine bir ödül verildiyse herhalde hak ettiği içindir. "Vatansever değilsen vatan hainisin" mantığı yüzünden adam uzun yıllar ülkesine bile gelemedi, halen üzerinde tehdit ve baskı var.

Gerçekte Türkiye belki haklıdır, Ermeni katliamı yapılmamıştır ama o kişi böyle düşünüyordur; düşüncelerimizin mutlaka bu ülkenin doğrularıyla/menfaatleriyle örtüşmesi mi lazım?  

24 Mayıs 2003'te Letonya'nın başkenti Riga'da düzenlenen 48. Eurovision Şarkı Yarışması'nda  Sertap Erener "Everyway That I Can" isimli şarkıyla birinci oldu. Şüphesiz önemli bir başarı. Ben yine de İngilizce bir şarkıyla yarışmamızın doğru olmadığını düşünüyorum ve Türkçe yapılan bir şarkı ile Eurovision’da birinci olamayacağımız  görüşüne katılmıyorum. Ülkeler birbirlerini kolluyorlar, yarışma ciddiyeti yok, üstelik siyasi kayırma da var. O zaman protesto et, uluslararası platformlarda bu konuyu dile getir ya da hiç katılma. Değilse bırakalım bu "Türkçe ile olmaz" mantıksız mantığını da çalışmamızı ve başarımızı sorgulayalım.

Piyanist Fazıl Say Türkiye'nin Mozart'ıdır. Sanatçılığına hiç kimse bir şey diyemez. Lakin Türkiye'de büyük bir kesimin kabul ettiği değerlere karşı hakaret vari sözlerde bulunması (yöntem ve uygulamayı ben de eleştiriyorum, öze de dokunması) sanatını gölgelemiştir. Ağır sözler yerine sadece inananlara saygı duyduğunu ama kendisinin inanmadığını söyleyebilirdi. Onlardan olmazsınız ama onlara da dokunmazsınız. Düşünce özgürlüğü, yanlış bile olsa milyonlarca insanın bağlandığı inanca hakaret etme hakkını kimseye vermez.