- Kategori
- Şiir
Esaret Sarmaşığı
önce, büyük güçlü kollarını açtı ona
sarıp sarmaladı kuytusunda
suskundu ilk zaman onun gibi
iyi gelir sanmıştı acısına
zamanla dolanıp boynuna
sıktıkça sıktı nefesini
yeniden karanlığa gömdü
gecenin kanadından açılan güne
yine gecenin nefesi döndü
döndü durdu üstünde
tövbeliyken aşka
sonsuz karanlığın ortasında
yanıp sönen ışığın anlık sevinciyle
karanlığın koynuna düşmek
aldanmaktı yeniden onunkisi
bundan sonra hangi ışık kandırır ki kadını
Hâdiye Kaptan
- (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
- Toplam blog
- : 467
- : 145
- Kayıt tarihi
- : 16.05.11
Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....