Eşeğin çalıştığı at içindir!

Bir Atasözü yazdık, Milletin dilinden düşmüyor bakıyorum!

Hikâyesini bilen yok tabi!

Anlatayım!

Irak’ta çalışırken, işten gelir gelmez top oynardık! Bütün şantiye yemekhanenin önündeki çimlere uzanır seyrederlerdi bizi!

Santrfor oynardım! Güzel de goller atardım. Hep de yemekhaneye yakın olan kaleye ama!

Alkışlarlardı beni! Babam da keyifle dolaşırdı sahanın kenarında!

Maçtan sonra duşumuzu alır, ayrılmış yemeğimizi yerdik!

Böyle bir yemekte, hiç unutmuyorum, Resul ismindeki arkadaş bana “Yahu Ahmet pasları biz veriyoruz sana, golleri sen atıyorsun, alkışı da sen alıyorsun!” dedi!

Ben de tarihe düşecek bir laf etmiş bulundum!

“ Eşeğin çalıştığı at içindir Resul! Olacak o kadar kardeşim!”

Vay sen misin bunu diyen? Bir daha pas vermiyorlar bana! Bomboş pozisyondayım yok! Vermiyorlar!

Kendi çabamla atabiliyorsam atıyorum!

Birkaç akşam sonraki maçta, arkadaşın vurduğu top üst direkten döndü önüme geldi ben de kafayla golü attım!

“Bakın gördünüz mü?” Dedim! “Allah doğrunun sahibidir! Vermiyordunuz, gol gene bana nasip oldu!”

Arkadaşlar da inatlarından vazgeçtiler!

Benden sonra Atasözü oldu bu!

Araplar da kullanıyor duyduğuma göre bu sözümü!

At da var, eşek de var oralarda çünkü!