Eski Bayramlar

Salihlide yaşadığımız “eski bayramlar” film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti. İlkokula başladığım yıllardı yanılmıyorsam ortaokul bitinceye kadar. Bundan 35- 40 yıl öncesinin bayramları... Salihli lisesinin önünde bir top sahası vardı. Şimdiki stat gibi değildi. Orada eğlenceler düzenlenirdi. Geniş bir alandı. Bugünkü. Kenan Evren parkına kadar uzanırdı.., Bütün Salihli anne, babalar, çocuklar burada toplanırdı. Sabahleyin evde bayram heyecanı başlardı. Bayramlık elbiselerimizi , ayakkabılarımızı giyerdik. Babamızla, annemizle ve kardeşlerimizle bayramlaşırdık. Komşularımız, dostlarımız ziyaret edilirdi. Şehir içi dolmuşlar olmadığı için Yeni mahalleden, Koça çeşmeden yürüyerek bayram yerine giderdik ve dolaşırdık. Dönme dolaplar, atlı karıncalara binilir. Çadır kurulurdu. Çadırda deniz kızı hokkabaz ve sihirbazlar gösteri yaparlardı. Kiralık motor ve bisikletlerle çocuklar ve gençler tur atarlardı. Çocukların ellerinde macun tatlısı ve keten helvası. Bayram yerinde dolaşırdık. Bayram yerinde arkadaşlarımızla, tanıdıklarımızla bir araya gelir, konuşurduk.

Bazı arkadaşlarımız vardı. Tanımadıkları kişilerin de evlerine de el öpmeye giderlerdi .Yolda karşılaştığımızda mutlaka “Filancanın evine gittik bize çikolata ve para verdi. ”Tarif ettikleri yerlerden biriside Kocaçeşmede Niyazi Alkent’in benzinliğin bitişiğinde doğusundaki tek katlı bir evdi. Üç beş arkadaşı da yanımıza alıp, evin kapısını çaldığımızda orta boylu, hafif sarışın bir beyefendi “Hoş geldiniz çocuklar !. İçeriye buyrun!...” derdi. Bize içerde çukulata ikram eder ve para verirdi Hepimizle tek tek ilgilenirdi. Sonradan öğrendiğimde o beyefendi terziymiş. Çocukları yokmuş... Eşi de gerçekten bir hanım efendiydi. Ara sıra yolda karşılaşıyorduk. O beni tanımıyordu. On yıldır hiç görmedim. Tesadüf bu 30 Aralık 2008 günü kuru dere caddesinde gördüm. Hanımı yanında yoktu... Çocukları çok severdi.

Kayınvalidemde insanları seven, güler yüzlü birisiydi. Kimseyi kırmazdı. Evinde kaldığımızda akşam damatları, çocukları, aileden herkes geldiğinde yemeğe başlanırdı. Bir kişi gelmese sofrada beklerdik. Adeta iyilik meleğiydi. Her bayram kayın validem çocukların mendil ve bayram parasını en az bir hafta önceden hazırlıyordu. Büyük bir özenle çocukları iyi karşılıyor ve gözlerinden öpüyordu... Salihli de bir çok kişinin bayramda küçükleri sevindirdiklerini biliyorum. Eskiden büyüklerimizin ellerini öpmek için sıraya geçerdik. Bazı çocuklar ellerinde naylon poşet taşırdı. Akşam olduğunda toplanan şeker ve paralar sayılırdı. Utangaç çocuklarda yakın komşuları ve akrabaları dışında kimseye bayramlaşmaya gitmezlerdi. Şimdilerde yaşlılarımız bayram günlerini anlata anlata bitiremiyorlar. Derinden birde ah çekip; “Nerede o eski bayramlar!...”diyorlar. Hatta bazı bayramlarda Hacivat ve Karagöz de oynatılırdı... Tabii minyatür maketleriyle. Oyuncular, “Hacivat ve Karagöz’de” seslendirilirdi. Millet gülmekten kırılırdı. Bayram gecesinde “Eski bayramlar “konuşuldu. Herkes söylenenleri can kulağıyla dinledi. Arada kahkaha sesleri yükseldi. Bu günkü bayramlar mı? Eski bayramlar mı daha güzeldi?. Ne dersiniz sevgili okurlar?... Günlerinizin sağlıklı ve mutlu geçmesi dileğiyle hoşca kalın !...

Ahmet Demir - Salihli