Eski daktilo

Eski olan her şey dikkatimi çekmiştir. Neden böyle bir davranış sergilerim bilmem ama eski olan her şey dikkatimi çekmiştir. Eski olan şeylerde benden hatıraların bulunabileceği olasılığı bunda en büyük etmen olabilir. Sebep ne olursa olsun eski olan her şey bende merak ve ilgi odağı olmuştur. Rahmetli Bülent Ecevit’in de kullandığı markadan eski bir daktilom var. Uzun zamandır ona pek işim düşmedi ama bir köşede öyle duruyor. Bir eskiciden az bir paraya almıştım. Yazı yazma işlerini onunla yerine getirir, hangi harfe ne kadar kuvvetle basacağımı parmaklarım benden evvel öğrenmişlerdi. Ne zaman yazma eyleminde bulunsam aklıma İzmir’de gördüğüm bir sahne gelirdi hep. Yakınlarımın oturduğu mahallede dolaşırken bir evin bahçe ile bitişik balkonunda yaşlı bir adam, masasının üstünde benimkine benzer bir daktilo, şaryoda kâğıt sarılı tabi. Bir eli bir harfe gider, ağır ama kendinden emin basar harfe. Bazen kâğıdı düzeltir, yazdıklarını okur dudağını büker. Yazdıklarını beğenmemiştir, mimiklerinden anlardınız. Kimi kez yine yazdıklarını okur, arkasına yaslanır ağır bir yükten sonra dinlenen ırgatınkine benzer bir memnuniyet sezerdiniz yüz ifadelerinden. Ara sıra yaşlı ama bakımlı eşi bir bardak çay, limonata getirir, bir yandan içer, bir yandan sohbet ederlerdi. Nelerden söz ederler merak ederdim. Bir yazar mıydı? Yoksa semtin sorunları ile ilgili bir dilekçemi kaleme alırdı hiç bilemedim. Yolum düştükçe aynı yoldan defalarca geçtim. Ne yaşlı adamı gördüm bir daha nede daktilodan bir iz. Eskicide benim daktiloyu alırken o adam ve yazdıkları geldi aklıma. Kim bilir her harf, her şerit ne hatıralar gizliyor. Beklide bu daktilo o adamın daktilosudur. Kim bilebilir.