Eski fotoğraflar ve mektuplar

İnsan hayatı boyunca acı tatlı olaylar yaşar, bu süre içinde hayatına çeşit çeşit insanlar girip çıkar onları bazen hatırlar bazende zaman içinde unutur gideriz. Mahalle hayatında komşuları, okul hayatında arkadaşları ve iş hayatında çalışma arkadaşlarımızı ve bazen müşterileri bile yaşamımıza sokarız. Bazıları kalıcı bazıları da o anlıktır. Ama her yeni insan size bir başka anlam katar siz eski siz değilsinizdir. Sizler içinde ayni şey söz konusu değil mi? Bir zamanlar çok samimi olduğunuz dostlarınız arkadaşlarınız bir bakarsınız ki yılların arasında yok olmuş gitmişler.

Biz geçen hafta eski sandığı açtık annemin senelerdir sakladığı hiç birimize vermek istemediği resimleri bir sürü kutuları yere saçtık ve de herkes kendine ait resimlerini alacaktı. Bu arada biraz tartıştık tabi sonuçta hepimizin var olduğu fotograflar vardı sonuçta bir şelikde anlaştık herkes resimlerle uğraşırken bu arada bir büyük kutu yanda duruyordu ben de onu açtım içinde eski okul defterlerim vardı eski karnelerim hatta bir sene sınıfta kalmıştım üstünde kocamana kaldı diye yazıyordu. Alt tarafta bir torba bir sürü mektup sonra tam eski defterleri atacakken içine şöyle bir baktım eski coğrafya defterimin içinde şöyle başlayan bir yazı vardı; Bir eylül sabahı yapraklar dökülürken bir kız dünyaya geldi diyordu. Meğerse anılarımı aralara yazmışım bu arada her bulduğum kağıdın üstünde bir şiir bir hatıra bir olay yazılıydı. Bir sürü de mektup ve kartpostal arkadaşlardan eşten dosttan ve önemli bir kaç kişiden adları benim için hiç bir anlam ifade etmeyen ve de hiç hatırlıyamadığım çok kişiden mektuplar vardı. Hiçbirini atmaya kıyamamışım.

Hepsini tek tek okudum. Genç kız kalbimle bazılarına cevap bile vermemişim ümitlenmelerini istememişim. Bazılarına yazmışım ama ne yazdım hatırlamıyorum bile asıl önemli olan şiirler ve anılar çok komik ama okul sıram için bile şiir yazmışım. Bazılarında plotonik aşklar yaşamışım karşı taraf hiç bilmemiş ben o kişi için üzülmüşüm yanında birini görmüşüm üzülmüşüm evlenmiş yıkılmışım. Komik olan karşı tarafın haberi bile olmamış.

Bazı şiirler de sevmeği istemişim bazılarında erkeklerden ne kadar nefret ettiğimi bazılarında ümidi ve hayalleri kimisinde okulun bitmeye yakın olduğunu sınavdan ne kadar korktuğumu kazanamazsan ailemin ne kadar üzüleceğini yapmak istediklerimi yapamadıklarımı yazmışım. Aslında okuduğum yazılarda şimdiki durumumdan farkım olmadığını anladım. Büyüklerin dediği çok doğru insan çocukken neyse büyüyünce de o oluyor.

İnsanlar eskiden beni ulaşılmaz olarak görürlerdi. Belki de duruşumdan görünüşümden oysa ne kadar yanlızmışım ne kadar savunmasız bunları yazıları okudukça anladım. Lise sonda yazdığım bir şiiri sizle paylaşmak istedim. Sevgiyle kalın.

Seninle yaşanan aşkım çok özel

Gelmiyor geriye o güzel günler

Sevgiyle çarpardı hani yüreğin

Şimdi nefretle bakıyor o güzel gözler

Bir zamanlar düşmezdi dilimden ismin

Elimde senden bir şey kaldı o da resmin

Kimbilir kimlerle nerelerdesin

Kırgın bakıyor gözlerin oysa suçlu sensin.