Eski Sevgiliye Mektuplar

Umarım kalbin bir başkasının elinde değildir...

Biliyorum yine içinde bıkkınlık duygusu başladı. Zira seni sevmeyi içeren cümleler kurmam hoşuma gitmiyor. Bir şıpsevdi değilim ben, senin tanımladığın gibi. Sadece sevmeye ve sevilmeye aç biriyim. Hoş ne sevmeyi becerebiliyorum ne de sevildiğimin değerini anlayabiliyorum. İç savaş yaşayan bir ülkeye müdahale edilmez diyordu siyaset hocam. Biliyorum sen içimdeki kaosu bitirip seni sevmemi istiyorsun ama bunun olmasının mümkünatı yok. Neden? Çünkü sen bu iç savaşı bitirecek bir barışsın da ondan. 

Ben anlamsızlığa anlam katmak isteyen bir feylezof değilim. Henüz dünyada bulunan bütün kıtalara ayak basmış bir gezginde değilim. Hoş sen gezdiğim bazı yerlerin izlerini yüzümde görebiliyorsun. 

Hani son sözüm ben artık mesleğimi seviyorum olmuştu ya. İşte o koca bir yalan! Seni unutamıyorum, unutabileceğimi de hiç zannetmiyorum. Biliyorum elini bile sıkmadım, sana sarılmadım, gözlerin gözlerime güneşin toprağa olan mesafesi kadar uzaktı. Bunların hiçbirini yaşamamış olmama rağmen ben sana sarıldım, elini sıkı sıkıya tuttum ve gece nöbetlerimde, tilki uykusundayken gözlerimi gözlerinden hiç ayırmadım. Onlardan kocaman bir bardaktan gelen sıcak çikolata kokusu geldiğini biliyorum. 

Hayır şimdi korkmanın sırası değil. Sen benden korkuyorsun, bazen ben de kendimden korkuyorum. Ancak sen sevmekten korkuyorsun. Belki de haklısın! İnsanlar doğar, büyür, yaşar ve ölür. Belki bizim başlayamayan hikayemizin sonu bu olacağı için bu kitabın kapağını kaldırmak istemiyorsun. Ben ise dedim ya korkmuyorum. Sana şiirler ezbertletmeye çalışıyorum gözlerimi kapatıp gözlerini gördüğüm her anda. Senin sesinden benim sesime sesleniyorum. Şimdilik uzaklaşıyorum senden. Senden uzağa gittiğim her adımda ayağıma bir cam parçası daha batıyor. Canım acıyor, soruyorum kendime gözümden gelen yaş acıdan mı yoksa senin olmayaşından mı diye.

Lütfen bir şey deme, sus! Bırak neler dediğini ben tahmin edeyim mektubu okuyunca. Bana sadece gel diyebilirsin. Kulaklarım sadece gel demeni duyabilir. Parmaklarımı dudaklarını üzerine bırakıyorum.
Adını kimselere söylemiyorum. Çünkü bir başkasının adını telaffuz etmesini kıskanabilirim.

İyi dua ve gülümsemeniz dileğiyle...

Emre