Eskici

Eskiden yeterdim kendime

Artardım bile

Şimdi ne yapsam nafile! ...

Ve

Kim demiş ´can eskimez´ diye

Bu can tedirgin tende

Can da eskimiş

Ben de..

 Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun dizelerinde ifade ettiği gibi, insan her ne kadar kabul etmek istemese de gençliğinde verdiği hayatta kalabilme var olma mücadelesi, onu ruhen ve bedenen yıpratmakta. Artık gençlik günleri geride kalmış yorgun, yaşlı ve eskimiş bedeni sona yaklaşmanın verdiği tedirginlikte...  

İnsanın en verimli üretken olduğu  bir dönem vardır. Gençlik, kanının deli aktığı delikanlılık dönemi...Hani derler ya! taşı sıksa suyunu çıkarır, bastığı yerden ses getirir cinsten. Her şeye herkese yetişir.

 Gün gelir gençliğin elden gittiğini haber verir azaları. Saçlar beyazlar, derileri buruşur. Ruhta ve bedende yorgunluklar baş gösterir.Artık güç kuvvet, anılar, yaşanmışlıklar birer birer rafa kalkar geçmişe eskiler arasına saklanır.Bu habercilerin haberine kulak vermek istemez.Lakin  can da  tıpkı beden gibi, hatıralar gibi tende eskir. Ten kafesine  sığamaz olur. Kendini eskilerde geçmişte mazide aratır hale gelir.

Maziyi hatırlamak bazen iyi gelir insana. Eskiden yaşadığı tüm güzellikler çiçeklenir yeniden kalbinde.Uzun zamandır  içinden çıkamadığı sorulardan sorunlardan, yoğunluktan olumsuzluklardan kurtulur bir an da olsa...Yüreğe iyi gelen bu küçük mutluluklar için eski olan her şeye bakmak yeterlidir...Kimi zaman gözlerde nemli, yürekte hüzünlü bir hal yaşatsa da, eskiler güzeldir,anlam doludur, hatıra doludur. Gelecek için umut olur eskimiş yüreklere...  

Sevinçleriniz, umutlarınız, hayalleriniz eskidikçe kökleşsin can olsun, candan olsun, can versin sönmüş köhnemiş yüreklere... .