Eskiciler, eski yaraları da alırlar mı acaba ?

Üzerini naftalinleyip, sandıklara dizdiğimiz, çeyizliklerimiz gibi hep eski yaralarımız…

Hiç açmasak belki kabuk bağlayacaklar, ama ne mümkün. İnadına her birini tek tek elden geçirip, koklayarak, yeniden yaşıyoruz yaralarımızı...Kanatıyoruz yeniden…. 

Ve bir tek yıldızlar şahit oluyorlar buna. 

Bir tek yıldızlar anlıyorlar sanki. 

Ne bileyim ! 

Hani kayıp kayıp yüreğimize geliyorlar ya, yaralarımızın üzerine. 

Bir örtü örtüyorlar - yıldız tozundan - çok kanamasın diye hani... 

İşte ondan diyorum , bir tek onlar anlıyorlar diye...

... 

Sahi ; 

Eskiciler

eski yaraları da

alırlar mı acaba ?


hatice atalay