Eskiden öyleydi ya şimdi...

(Geçen sayıdan devam…)

Eski günleri şöyle bir düşünüyor da insan…

Ekmek yapacağın unu elde etmek için, buğdayını çuvallar koyar, bu çuvalları ata katıra veya eşeğe yükleyerek dağların arkasındaki su değirmenlerine giderdik.

Gece kuvvetlice bir rüzgar esse, sabah erkenden kalkar dağlarda yıkılan çam arardık. Yıkılan çamın üstüne bir taş koydun mu o çam senindir artık.

Bazen evde bir kibrit bile bulunmazdı da komşudan esi (ucu yanan odun veya çıra)istemeye giderdik. Komşudan bazen tuz istediğimiz bile olurdu. Gece komşu gezmelerine elimizde bir tutam çırayla giderdik.

İç çamaşırımızın bellerine lastik yerine uçkur bağlardık

Yazın soğan yapraklarını kurutur saklar kışın yemek yapıp yerdik.

Maşrapa, sürahi ve bardak yerine su kabağından yapılmış yerel dilde alavırt dediğimiz kabı kullanırdık.

Yolculukta ya eşeğe, ata, katıra binerdik, ya da yaya yürürdük.

1957 Fethiye depreminde Fethiye‘deydim. Akşam depremi yaşadıktan sonra arkadaşımla pijamalarımızla çıktık sokağa. Pijamalarımızla meydanlarda dolaşırken sabah depremi oldu, her yer yıkıldı. Arkadaşımla ayağımızda pijamalarla köyün yolunu tuttuk. Yirmi kilometre kadar uzaktaki köyümüze giderken ne önümüzden ne arkamızdan hiçbir araç geçmedi, hiç motor sesi duymadan köye varıverdik.

Şimdi yollara bir bakıyorum da… 

Köyümüze ayda yılda bir seyyar sinemacı gelirdi. Filmleri, toprağa veya bir lata üstüne oturarak izlerdik.

Kumaşlarımızı, basmalarımızı köye gelen bezirgandan alırdık.

Bezirgan dedim de…

Bizim köyde dul bir teyzeciğimiz, köye gelen bezirgandan, kendisine fistan yapmak için birkaç metre basma almış. Teyzeciğimiz aldığı basmayı bir gün atıp kaybetmek için evinin yakınındaki derenin kenarına gitmiş. Elindeki basmayı tam dereye atacağı sırada komşusu teyzemiz kolunu tutmuş ve bu yeni basmayı niçin dereye atmak istediğini sormuş. Teyzecik:

-Ben dul, yoksul bir bayanım, bu basmayı fistan yapıp üstüme giysem, bu kadın bu yeni basmayı nasıl aldı, parayı nerden buldu diye laf ederler, ben el-gün içine nasıl çıkarım sonra demiş.

Atmasını engelleyen teyze de basmayı eline almış,

-Bu basmayı ben götüreyim, benim kocam var, sorarlarsa o alıverdi derim, demiş.

Basmayı alıp gitmiş.

Yaaa…

Haydi siz de eski yaşamınızla yeni yaşamınızı bir karşılaştırın bakalım…

Nasıl…

Her şeyimiz var ama hiçbir şeyimiz yok sanki…