- Kategori
- Gündelik Yaşam
Eşref Dayı ve İsmet Paşa

Mevsimlerden güz. Sene 1966. Dayım Eşref harman kaldırıyor. Öküzler habire donuyorlar. O da dövende. Bir elinde ucu çivili bir sopa. Dalmiş gitmiş. Eskileri düşünüyor. Derin derin. Kendi çocukluğu aklına geliyor. Yasa ile tanıştıkları günü hatırlıyor...
Birden gök gürlüyor. Öyle bir gürleme ki. Görülmemiş. İşitilmemiş. Bismillah, bismillah, diyor.
Hava güneşli. Gökyüzünde tek bir bulut yok. Öküzler kaçıyor. Ohaaaa! Ohaaaa! Pissss. Pisssss.... Öküzlerle zor baş ediyor. Öküzler burunlarından soluyorlar.
Hayvanlar korkmuş. Köylüler evin damına çıkmış. Neydi o gök gürültüsü, neydi, diye soruyorlar.
Cevabını bilen yoktur. Esref Dayı'nın kafasından bin türlü ihtimal geçiyor. Tövbe, tövbe. Bismillah bismillah!
Booom... Bir patlama, bir figan daha. Patlamadan sonra bir ses. Booovvvvvvv....
Birisi anlıyor ve bağırıyor:
"Buro'nun torunu. Buro'nun torunu... "
Ne torunu, ne burosu, diye Eşref bağırıyor.
Gökyüzünü gösteriyorlar. Güneşten parlayan bir alamet, arkasından beyaz dumanlar bırakarak gök yüzüne yükseliyor.
"Gördün mü Buro'nun torununu?"
Eşref yeni yeni anlamada:
"İsmetim mi, İsmet Paşa mı? İsmet Paşa mıydı?"
He, diyorlar. İsmettir. Tayyare Alisanbey Agili'nin üzerine süzülüyor. İsmet Paşa gine buraya geliyor, diyorlar. Köye doğru geliyor, vadiye alçalan bir kartal gibi. Bu sefer sesini duyamıyorlar. Kafalarının üzerinden geçtikten sonra. Boooom..... Javvvv....
Eşref tayyarenin arkasında bağırıyor:
"İsmet Paşa. İsmet Paşa. Öküzlere sahip olamıyorum..."
İsmet Paşa bir zamanlar saatlerce yürüyüp de bir günde ulaşamadığı yerlerin üzerinden saniyeler içinde geçiyor. Sorgun. Danişık, Koseveng, Alisan Beyin Agılı, Kelesen, Korkut, Girit, Zara...
Buralarda sonrasında duyan duymuyana anlatıyor. Büronun torununu konuşuyorlar:
-Değirmendeydim, birden gök gürledi.
-Davardaydim dağlar üstüme yıkılıyor sandım.
-Sanki bir kartal, davar çalmak için dalıyordu.
-Önce ses işitmedik, üstümüzden cav diye gecti.
-Takla attı. Ters döndü.
-Eşref'e selam verdi.
-Buro'nun torunu diye yazı yazdı.
-Goge imza attı. İsmet diye...
Fotoğraf: Eşref Dayi ve eşi Yaşa