Evim evim sıcak evim

Sabah ezanıyla kalktım. Henüz kahvaltı yapmadım. İçim kıpır kıpır. Tam bahar havası içim dışım. Ön kapıdan iğde ağacı çiçeklerinin, arka kapıdan rengarenk güllerin kokusu, evimin içinde yine mis gibi temizlik kokusu. Şükür ve minnetle.

Gurklarımızdan birinin beş civcivi çıktı. Onlarla ilgilenmeye çıktım arka bahçeye. Fakat sabah ayazından olsa gerek civcivler çıkmadı annelerinin kanatları  altından. Annesi yedi onlara ayrı koyduğum yemi. Kızdım. Fakat daha köşeyi döner dönmez iki kuzucuğum ( kuzu dediğime bakmayın köpeklerimizden bahsediyorum) akça pakça karşımda gözümün içine bakıyor ilgiyle. Kızgınlığım şefkate dönüştü hemen.

Daha fazla bahçenin büyüsüne kapılmadan( çünkü merkeze inmem gerekiyor bugün ) içim titremiş bir şekilde evin içine attım kendimi. Sıcacık bir hava iliklerime kadar ısıttı beni. Tıpkı gurkun kanatları altında gibi sıcacık hissettim kendimi. İçim dışım şefkat kesildi sımsıcacık. Hayat ne güzel!