Ey! Eli öpülesi öğretmenlerim!

Onulmaz yaralarımız var.

Yürek yangınlarımız var.

Zalimlerin zulmü var.

Günü kutlamak yetiyor mu eli öpülesi öğretmenlerimize?

Mustafa Kemal Atatürk’ün Millet Mektepleri Başöğretmenliğini kabul ettiği 24 Kasım tarihinin öğretmenler günü olarak kutlanması o manada kayda geçmiş öneriler, uyarılar, direktifler yeterli mi, değişmez mi?

“ EY ELİ ÖPÜLESİ ÖĞRETMENLERİM” diye bir nida ile başladım yazıma. Çünkü onulmaz yaralarımıza, yürek yangınlarımıza, zalimlerin zulmüne çare öğretmenlerimize el pençe divan durmak suretiyle dileklerim, temennilerim, mümkünse, kabul ederlerse, ricalarım var.

Öğretmenlerimizi anlamak için yazacaklarım var, bizi anlamaları için yazacaklarım var.

Ki, öğretmen diye değiştirdiğimiz hocalarımız yönetenlerimizdir aynı zamanda.

Bir başka pencereden valimizdir, belediye başkanımızdır, kurum ve kuruluşların başkanıdır öğretmenlerimiz.

Ey! hitabetiyle onlara “çağın gereklerini kavramış insanlar yetiştirin” derken diğerlerine de çağın “gereklerine uyun” diyeceğim.

Hocalarıma, eli öpülesi öğretmenlerime “geleceğimizin vazgeçilmez mimarlarını yetiştirin” derken diğerlerinde de “o mimarlara engel olmayın” diyeceğim.

Kendisi ve çevresi ile barışık, duyarlı birer vatandaş olarak yetiştirmek kadar o çevreyi yaratmakta önemlidir.

“İnsanlık sevgisini aşılayın, özgürlük ve demokrasi bilincini kazandırın” diye saygı değer öğretmenlerimize talimatlar verirken diğerlerine de “zulme karşı duranları kösteklemeyin”

diyeceğim.

Vicdanı hür bir toplum yaratmada herkese düşen görevler vardır.

Kazanılan kişiliklerin hayat bulması için hoş görü sınırlarını sadece öğretmenlerimiz öğretmeyecek, yönetenler daha geliştirerek sağlam karakterli insanların, dürüst insanların yolunu açacak, onlara eşit imkânlar sunacak, adaleti ve adil paylaşımı sağlayacaklardır.

Ey! Eli öpülesi öğretmenlerim.

Ki, anadan babadan da öte, saygı değer, ulaşılmaz büyüklerim.

Nolur, size bir türlü sağlanamayan haklarınıza rağmen yaratıcı düşüncelerin yolunu açın.

Eleştiren, öneren, öngören insanlar yetiştirin.

Yaratıcı, yol gösterici, yön veren, karşı çıkan insanlar yetiştirin ne olur?

Biliyorum ki “hiçbir zalim, kendisine sessiz kalan bir kitlenin dolaylı desteği olmadan yaşayamaz”.

Biliyorum ki “firavunları üretenler, zalimlere uşaklık edenlerdir”.

Zulüm bu şekilde hayat bulur, bu şekilde devam eder.

O nedenle eleştiren, karşı çıkan insanlar yetiştirin eli öpülesi öğretmenlerim.

Biliyorum ki, “zulüm, din veya dinsizlik altında veya başka adlar, yetkiler altında uzun sure devam ediyorsa sebebi zalimlere uşaklığı hüner sanan pasif zalimler ekibinin varlığıdır.

Saygı değer, eli öpülesi öğretmenlerim.

Sizin gününüzde yine derinlere daldım güzelliklerden bahsedemedim.

Gülüm yoktur elimde, ama yüreğimden dünyanın bütün güzel güllerini size sunuyorum.

İlk öğretmenim Gülçin Anam’ın sahsında hepinizin ellerinden öpüyorum.

Ona ve sizlere ömür boyu saadetler, uzun ve mutlu bir ömür diliyor, en derin sevgi ve hürmetlerimi sunuyorum.