Ey Sevgili!

Ey Sevgili! Dil lâl oldu Seni anmaktan aciz,

Güneş utanır oldu arza doğmaktan aciz,

Sen varken yağmaz oldu gökten bir damla,

Çorak gönül

Seni ister bir lahza...

Nev-baharı yaktın güz eyledin

Şad olan yüzümü na-şad eyledin,

Damla damla döküldün gözlerimden

Dane dane yazıldın kaleminden,

Hep bir acı ile bekledim amansız

Lakin VEFA gelmedi Sevgiliden,

Insan bazen çok mahzun olur. Sebebini pek bilemez. Beklenen bir sevgiliye mi hasret gönül yoksa eş-şeddu ihtiyaç ile gönlü, yağmur kümeleri gibi gönüllere mi muhtaç bilinmez... Bu arafta kalan kişi için hisleri yoluna koyamamak en büyük dertlerin küçük bir mecmuasıdır. Herkes okuyamaz o mecmuayı. Rabbim tez zamanda o mecmuayı okuyabilen bir hubbe göndersin...