Eylül hapsi

Uzaktım ufuktan kopan hamağına

Tutamadım buluttaki yağmurunu

Elinin tersinden gidemedim

Mevsim kokunu silemedim genzimden

Dermanın iyelik ekini lüzumlu kullanamadım aşk içinde...

Bir zifiri vaktiydi

Yavru köpek miyavlamaları ürkütücüydü

Karanlık korkunu yenemedim yar

Denize vuran ay ışığını ayrıştırmaya

Sandallar dolusu yakamozlarla dönmeye

İçine adaklar sıkıştırılmış bir şişenin izini sürmeye gidemedim

Mumlar isini çoktan salmıştı uykumuza

Deniz yıldızı öyküsüne umutlar eklemeye gidemedim

Kör kuşların ışığa hasreti gibi

Gidemedim gideceğim yerden ne sana ne bana...


Ertesi günün seniydi vakit

Denizin mavisinde gördüm güneş parıltısı gözlerini

Sandalıma yeltenmem

Yelkenin rüzgarını sıvazlamam

Sana mutluluk nedeni sunmak için

Kanter içinde küreklere sarılışım bundan

Elinin elvedalık yanından tutuyorum yar

Hoşçakal...