Eyvah, eyvah

Ocakta unutmuşum yemeği. Odanın içini dolduruyor yanık kokusu ve duman altı mutfak. Güzelim yemek, onca emek… Üstelik bir de dibi tutmuş tencere, pislik içinde ocak…

Çok kızıyorum kendime, çok. Sık sık başıma gelen bir şey değil bu. Sanırım, henüz…Neyse, ucuz atlattım. Bir kaç yıl öncemden; dikkatli, becerikli, titiz ben el sallıyor, oldukça ukala ve alaycı bir ifade var yüzünde. Allah’ım ne gıcıkmışım. Sakarlığa tahammül edemeyen dünkü ben, şimdiki bene açtı  ağzını. Gıcık ve de saygısız…Sus, sus…Göreceksin gününü. Her şey insan için. Düşmez kalkmaz bir Allah. Aklımı bağladım bir lokomotifin ardına.  Çuf, çuf, çuf… Allah ömür verirse daha yarınki ben var. Eyvah, eyvah…