Farkı Yaşamak

“Bazı insanlar dertli doğarmış, bazıları sonradan dert sahibi olurmuş, bazılarını da zorla dert sahibi yaparlarmış…” 

* 

Bir insanı değerli kılan, diğerlerinden ayıran, sıradanlıktan kurtarıp farklı kılan nedir? Yıllarca böyle garip sorulara cevap aradım. 

Ben de farklıydım. Öyle ki, bir zamanlar adımı da köyümün adını da söyleyemezdim… 

Babamın ikinci Adnan’ı idim. Benim büyüğüm ağabeyim Adnan, Kanlı Göl’e bakan yol kenarında Hasan ağabeyimle birlikte Haydan Mezarlığı’nda… 

“Ağlayana değil ağlatana, söyleyene değil söyletene bakmalı” diyor atalarımız. 

Leyla olmasa idi olur muydu Mecnun, Şirin olmasa Ferhat? 

Zayıf, kupkuru, sivilceli bir kız Şirin. Ferhat’ın sevgisi düşmese idi kim hatırlardı Şirin’i? Büyük ozan Aşık Veysel’in de dediği gibi: “On para etmez güzelliğin, bizde ki bu sevda olmasa…” 

Küçük bir çocukken kapısı da, sofrası da, gönlü de açık bir Cingen Veli vardı. O, demiri dövüp şekil veren adamdı. Adını (Soyadını) da demiri dövmesinden almıştı. Çocukları unutmuştur, torunları ise hiç hatırlamaz. Veli’yi alıp götürdüler, dövdüler dövdüler, sonra da ölüsünü getirdiler… 

Ekmeğini alnının teri ile kazanan, haram lokma nedir bilmez Veli hiç işlemediği bir suçun itiraf ettirilmeye çalışılmasından ölüp gitmişti… 

Veli’yi farklı kılan neydi? 

Allah yarattığı kullarını ayrı ayrı, farklı farklı kılmış… 

Bir Hint Atasözünde dediği gibi: “Başkalarından üstün olmanız önemli değil, önemli olan düne göre bugün daha iyi olmanızdır.” 

Hz. Peygamber de: “İki günü eşit olan ziyandadır” diyor. 

Dün yanıma uğrayan adam dertlerinden, sıkıntılarından bahsetti. İyi niyetinden başına gelenleri anlatmaya çalıştı. 

Neymiş efendim, çok iyi adammış da bu yüzden de hep kaymetmeye mahkummuş. Üç kuruşluk insanlara beş kuruşluk değer veriyormuş da, aradaki iki kuruşla adamlar da onu satıyormuş… 

Verme kardeşim, sana ver diyen mi var? 

Hem kim diyor, hangi insan kaç kuruşluk, kaç para eder, değeri nedir, elinde bu insan kaç para eder diye ölçen alet mi var? 

Üç kuruşluk adama beş kuruş değer verirsen, adam seni satmazsa, gün gelir o adam üç kuruşluktan beş kuruşluk değer gördüğünden değerini arttırırsa… 

“Ağlama duvarına çevirme beni” diyemediğimden, “İşim var” deyip ayrıldım, nereye gittiğimi bilmeden yollardayım. 

Beynimin içinde:
“Bırak Adnan, bırak. Farklı olmak yerine düne göre bugün daha iyi ol yeter…” diyorum kendi kendime…