Farzı muhal

Teşbihte hata olmaz,  

derler ya! 

Hani canım,  

misal bu ya!

Terazinin kefesini  

oynaklaştırırken,  

kiralık vicdanlar; 

nedense devamlı,  

adalet bu muydu? diye 

şöyle bir sarsılıp,  

her nasılsa bir şekilde 

hep 

geç kalsan  

iki nefes arası yaşamaya... 

İnce hesapların,  

kayıp ve kalın kitabından 

en sorulmadık soruların,  

çoğunca 

bulamayacağın cevaplarını ararken,  

hep 

erken alınsa elinden kağıtların 

bu tuhaf sınavda... 

Son zil çalıpta 

çıkıp giderken,  

gitmelerin  

vazgeçilmez aksesuarı 

ceketin bile seni tanımasa... 

Kendine yabancı gurbetken 

dünya,  

yüzüne bakmayan aynaların aksi,  

mahcup gülümseyişler gibi 

ruhunda kaybolsa... 

Ne yapardın için acıdığında? 

diye  

soracağım geliyor bazen... 

Fakat,  

ama,  

lakin,  

vazgeçiyorum. 

Olamaz böyle bir soru,  

olmaz ki; 

SEN,  

akılalmaz bir kaderin mahkumu değil,  

kaderin,  

akıllara sığmaz Hakimisin. 

Öyle değil mi ALLAH''IM?