Fenerbahçe neden şampiyonluğunu çuvala sığdıramıyor? (1)

2010–2011 sezonunda Fenerbahçe şampiyon oldu ancak tartışmalar hala bitmedi. Hatta Türk Spor tarihinde ilk kez Trabzonspor, bir şampiyonluğun ardından FIFA’ya şikâyetçi oldu. 

Aslında şampiyonluğu bu kadar tartışmalı hale sokan da Fenerbahçe’nin kendisi oldu. 

Aykut Kocaman’ın ilk yarının ardından Trabzon’un penaltılarının haksız olduğuna dair (kaldı ki penaltılar doğruydu) yaptığı açıklama ile başlayan süreçte Aziz Yıldırım bayrağı ondan alarak çok daha ilerilere taşıdı. 

"Centilmenliğin sadece yarışta önde oldukları sürece var olduğunu" yine tüm çıplaklığıyla gösteren Aziz Yıldırım, “ortada neredeyse tartışılabilecek hakem hatası olmamasına rağmen” çeşitli yayın organlarında bir seri (içinde aba altı sopası da görünen) açıklamalar yaptı. Bunlarda da, Denizli'de kaybedilen şampiyonluktan başlayarak, Trabzonspor'un kazandığı penaltılara kadar “daha çok eski hakem hatalarını” gündeme getirdi. Bir önceki sezon sadece Trabzon maçında durdurulmadan oynanan bir toptan yedikleri golden dolayı koskoca şampiyonluktan olduklarını bile söyleyebildi. 

Sonuçta hakemler baskı altına alındı. Görünen neden, haksızlığa isyan edişti. Ancak esas hedef; federasyona, hakemlere ve medyaya “ayar vermek”ti. İstenen maksat hâsıl oldu, herkes haddini bilerek davranmak zorunda kaldı, o noktadan sonra başta hakemler olmak üzere herkes FB aleyhine hata yapmamaya çalışmak zorunda kaldı. 

Aziz Yıldırım'ın açıklamaları, beyanatları, yazıları ve tehditlerinden sonra; (bir-iki maç hariç) "sürekli" diğer takımların aleyhine, Fenerbahçe'nin ise "skandal derecesine varan tarzda" lehine hatalar aldı başını yürüdü. FB lehine yapılan hatalar Gençlerbirliği maçında skandal olmanın yanı sıra artık "komik" bir halde alarak zirve yaptı. 

Geçen sene de Aziz Yıldırım'ın (Eskişehirspor’un da bir penaltısının verilmediği ve hakemin Fenerbahçelilere göstermesi gereken en az 5 kartı göstermediği) Eskişehir maçından sonra (hem de haksız yere) bağırması neticesinde, A.Gücü, Manisa ve Trabzon maçları başta olmak üzere, üst üste Fenerbahçe lehine hatalar yapıldığını hatırlayınca, bugünleri öngörmek zor değildi aslında. 

Aziz Yıldırım o tehditkâr açıklamaları yapmasaydı, hakem hataları başka türlü tartışılıyor olacaktı. Oysa o günden sonra Fenerbahçe lehine yapılan her hatada aynı "şüphe" var oldu: Fenerbahçe-MHK-Federasyon işbirliği ve medya desteği..  

Örneğin Yunus Yıldırım bir daha FB maçlarına veril(e)medi. 

Galatasaray maçı öncesinde de, sezonun ilk yarısındaki maçta Sabri’nin Dia’ya yaptığı hareketin nasıl penaltı verilmediğini aklının almadığını söyleyerek, pozisyonunun resmini duvarına astığını açıklayan Aykut Kocaman’ın sezon sonunda ise artık bir fotoğraf albümü vardı: 

Kocaman'ın bir müze kadar zengin albümünde, Gençlerbirliği maçındaki iki metrelik ofsayttan atılan golün resmi, Bucaspor maçındaki penaltının, Ankaragücü maçındaki ilk penaltı ve kırmızı kartın resimleri, aniden sakatlanan Emenike'nin boydan çekilmiş bir “Karabükspor formalı” resmi, sezonun son maçında Sivasspor kalecisinin yediği 1, 2 ve 4. gollerin resimleri, Volkan'ın Kadıköy’de "..kduk mu?" diye hönkürürken çekilmiş bir portresi, Emre Belözoğlu ve Lugano'nun kırmızı kart görmediği her maç sonrası muhtemel sırıtışlarının resimleri gibi.. 

Konyaspor’u çalıştırdığı zaman, Fenerbahçe maçında Anelka’nın elle-faulle attığı golün fotoğrafını da odasının duvarına asmış mıydı bilmiyorum ama artık o bir -1996’da olamadığı kadar- Fenerbahçeli. 

Ancak.. 

Mızrağın çuvala sığmayışının sebebi bunlar değil. Bunlar artık kanıksandı. 

Buraya kadar yazdıklarımız girizgâh.. 

Devam edecek..